Franciszkański Zakon Świeckich

Franciszkański Zakon Świeckich jest wspólnotą świeckich chrześcijan, którzy w uroczysty sposób zobowiązują się jeszcze doskonalej, według przykładu św. Franciszka z Asyżu i własnego, zatwierdzonego przez kościół prawodawstwa, żyć Ewangelią świętą i w ten sposób każdego dnia ochoczym sercem odpowiadać Bogu powołującemu ich na drogę świętości. do przyjmowania daru świętości.

Franciszkański Zakon Świeckich jest jednym z podstawowych elementów wielkiej Rodziny Franciszkańskiej założonej przez św. Franciszka z Asyżu. Składa się ona z następujących wspólnot: Zakon Braci Mniejszych – dziś istniejący jako trzy odrębne instytuty zakonne: Bracia Mniejsi (OFM), Bracia Mniejsi Konwentualni (OFMConv) i Bracia Mniejsi Kapucyni (OFMCap); Zakon Ubogich Panien popularnie nazywany Zakonem Sióstr Klarysek (OSC) oraz Trzeci Zakon Franciszkański który realizuje swoje powołanie w trzech różnych formach jako męski Trzeci Zakon Regularny (TOR), jako Franciszkański Zakon Świeckich (OFS/FZŚ) oraz jako wiele innych zgromadzeń zakonnych, głównie żeńskich, działających w oparciu o zatwierdzoną przez Kościół regułę Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego.

To właśnie owo specyficzne powołanie do naśladowania Chrystusa według przykładu św. Franciszka z Asyżu jest tym, co odróżnia Franciszkanów świeckich od innych stowarzyszeń pobożnych działających w Kościele.

Po określonym własnym prawodawstwem okresie przygotowania i formacji ludzkiej i duchowej, bracia i siostry Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, składają prawdziwą profesję zachowania właściwego im sposobu życia, by w ten sposób jeszcze bardziej świadomie, z pomocą łaski Bożej, w każdej sytuacji swego życia, kierować się wskazaniami świętej Ewangelii przeżywanej w duchu św. Franciszka z Asyżu. Dlatego więc siostry i bracia Franciszkańskiego Zakonu Świeckich przede wszystkim poszukują żywego i działającego w Kościele Chrystusa przez codzienny modlitewny kontakt ze Słowem Bożym i udział w Liturgii Kościoła przez modlitwę osobistą i udział w najświętszej Eucharystii. Starają się również dawać żywe i prawdziwe świadectwo przylgnięcia do Chrystusa poprzez przyjmowanie osób i rzeczy w duchu wiary nadziei i miłości, w duchu posłuszeństwa Kościołowi świętemu, solidarnego ubóstwa z potrzebującymi oraz bycia czytelnym znakiem i darem czystości serca dla współczesnego świata.

Franciszkanie Świeccy angażują się, według swoich zdolności i możliwości, w budowanie społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i bardziej braterskiego. Starają się przepoić duchem Ewangelii wszystkie prace i zajęcia jakie podejmują na rzecz swojej rodziny, wspólnoty Kościoła oraz dla Ojczyzny.

Nade wszystko w swoich środowiskach są apostołami pokoju i pojednania, niosąc Chrystusowe orędzie radości.

Niektórzy Święci i Błogosławieni Franciszkańskiego Zakonu Świeckich:

Katarzyna z Genui, Luchezjusz i Buonadonna, Elżbieta Węgierska, Ludwik IX król Francji, Roch z Montpellier , Aniela z Foligno, Brygida Szwedzka , Elżbieta Portugalska , Raymond Penyaford, Franciszek Faa di Bruno, Jacopone da Todi , Tomasz More , Angela Merici , Maria Franciszka od Pięciu Ran Chrystusa, Contardo Ferrini , Elzeario Hrabia Ariano, królowa Katarzyna z Bośni, Jolanda i Salomea z Polski, Karola Boromeusza, papież Pius IX , Jana Bosko , papież Jan XXIII , Luigi Beltrame Quattrocchi i Maria Corsini , Jan Saziari, Saint Arcangelo Tadini i wielu innych.

Pax!

 tekst: o.Innocenty ofm

Żywy Różaniec

«Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności, modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych, Maryi, Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca». (bł. Jan Paweł II)

  1. Żywy Różaniec oznacza:

– Życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne Tajemnice naszego odkupienia. Z tego powodu Różaniec nazywamy streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii.

– Życie wiarą, nadzieją i miłością, należeć bowiem do Żywego Różańca znaczy – wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga ludzi. (…)

– Żywy Różaniec składa się z ŻYWYCH RÓŻ. Każda Róża posiada dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały Różaniec. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.

  1. Przyjmowanie do Żywego Różańca
  2. Przyjmowanie do Żywego Różańca dokonuje się w kościele, najlepiej przy ołtarzu Matki Bożej, po Mszy św. lub nabożeństwie. (…)
  3. W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. (…) Przy uzupełnianiu przyjęcie do Żywego Różańca odbywa się bez uroczystych ceremonii i polega na wpisaniu imienia i nazwiska do Księgi, w miejsce osoby, która umarła lub na stałe wyjechała. (…) Na czele Róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie Żywego Różańca przy współudziale ks. Proboszcza. Każda Róża powinna obrać sobie Patrona, od którego bierze nazwę. Wszyscy zelatorzy Żywych Róż tworzą RADĘ ŻYWEGO RÓŻAŃCA, która spośród siebie wybiera Przełożonego i zastępcę. (…)

III. Miesięczna zmiana tajemnic różańcowych

Raz w miesiącu członkowie Żywego Różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych. (…) Istnieje podwójny system zmiany tajemnic, mianowicie przez losowanie lub przez ciągłą kolejność tajemnic.

  1. Obowiązki w Żywym Różańcu

Obowiązki członków Żywego Różańca:

  • Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i odmawianie codziennie jednego dziesiątka różańca.
  • Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych.
  • Częste przystępowanie do Sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych.
  • Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską.
  • Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.
  • Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modłach za spokój jego duszy.

 

Święta Penitencjaria udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:

  • W dniu przyjęcia do Żywego Różańca
  • Narodzenia Pana Jezusa
  • Zmartwychwstania Pańskiego
  • Zwiastowania Najśw. Maryi Pannie
  • Wniebowzięcia Matki Bożej
  • Królowej Różańca św.
  • Niepokalanego Poczęcia Maryi
  • Ofiarowania Pańskiego.

zobacz:

www.rozaniec.eu

www.rozaniec.dominikanie.pl/003.html

Historia Dzieci Maryi

Wszyscy należymy do Dzieci Maryi. Niektórzy z nas od kilku miesięcy, a inni nawet od wielu lat. Nie wszyscy jednak wiemy, jakie są początki tej wspólnoty. No właśnie… kiedy się to wszystko zaczęło? Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie musimy udać się na krótką wycieczkę, ale nie byle gdzie, bo aż do samej Francji…

Jest rok 1806. Wtedy to na świat, w małej francuskiej wioseczce, przychodzi na świat Kaśka. Dziewczynka jak każda inna. Nie jest sama, bo ma liczne rodzeństwo. Mimo tak licznej rodziny, a jest w niej dziesięć osób, panuje w niej miłość. Małej Kaśce i jej rodzinie nie jest jednak łatwo. Wszyscy muszą ciężko pracować, żeby zarobić pieniążki na kromkę chleba. W dodatku Kaśka nigdy nie chodzi do szkoły, bo musi zajmować się domem i gospodarstwem należącym do jej rodziny.

To nie koniec jednak problemów małej Kaśki. Mijają lata i kiedy ma dziewięć lat, to może tyle samo ile ty masz, umiera jej mama. To szczególnie ciężki czas dla tej małej dziewczynki. Nie poddaje się jednak, ale szuka kogoś innego, kto mógłby zastąpić jej matkę… i znajduje! Jest nią Maryja. Mała Kasia całkowicie oddaje się w opiekę tej najlepszej Matce, Matce wszystkich ludzi… i tak, już nie sama, mała Kaśka wyrasta na dużą Katarzynę.

Katarzyna pragnie być zawsze blisko Maryi i Pana Jezusa, dlatego pewnego dnia pragnie wstąpić do klasztoru. Jest to jej kolejna ciężka decyzja, gdyż tego nie chce jej Tata. Kasia musi się mocno zastanowić nad podjęciem dobrej decyzji. Po pewnym czasie udaje jej się przekonać swojego ojca i wstępuje do zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia.

Niedługo po tym, bo w 1830 roku objawia się jej Ta, której się zawierzyła – Maryja i prosi ją, aby wyrobić medaliki z jej podobizną, by szerzyć jej kult po całym świecie. To właśnie ten medalik nosisz na szyi. Katarzyna dotrzymuje obietnicy i tak właśnie zaczynają rozwijać się grupy Maryjne, w tym Dzieci Maryi.

Zapewne chcecie wiedzieć co dalej stało się z Katarzyną. Już opowiadam. Katarzyna żyła przez cały czas razem ze swoją Matką i jej synem – Panem Jezusem. Pomagała biednym i cierpiącym. Była wzorem dla wielu ludzi, a kiedy zmarła została ogłoszona świętą. Teraz znamy ją jako Św. Katarzynę Labouré.

Ale co dalej ze wspólnotą Dzieci Maryi?

Na Maryjki zaczęło chodzić coraz więcej osób. Wspólnota bardzo szybko się rozwijała, aż w końcu została zatwierdzona przez papieża Piusa IX. Od tego momentu możemy mówić tak na serio o wspólnocie Dzieci Maryi. Zanim jednak dotarła do Polski minęło jeszcze trochę czasu. Miało to miejsce w 1852 roku. Było to dość dawno. Nawet nasze prababcie tego nie pamiętają.

Niestety były to czasy kiedy Polska nie była jeszcze wolnym państwem. Problemy wojenne uniemożliwiały oficjalną działalność ruchu. W wielu jednak parafiach Dzieci Maryi przetrwały. Na terenach Diecezji Katowickiej dużym wzmocnieniem dla naszego ruchu była odpowiedź ks. Jana Morcinka na prośbę biskupa Herberta Bednorza by założyć i pokierować wzrostem takiej grupy na terenie Diecezji.

Kiedy 25 marca 1992 roku powstała Diecezja Bielsko – Żywiecka, opiekę nad Dziećmi Maryi sprawował najpierw ks. Witold Zachraj, po nim ks. Stanisław Filapek. W tym czasie dekretem ks. Biskupa ustanowiono Duszpasterswo Dzieci Maryi. Staraniem ks. Stanisława w Zabrzegu u Sióstr Elżbietanek stworzono ośrodek rekolekcyjny.

Źródło: Wspólnota Dzieci Maryi Diecezji Bielsko – Żywieckiej

Dzieci Maryi

CZEŚĆ MARYI – CZEŚĆ I CHWAŁA!

Dzieci Maryi to wspólnota dziewcząt, które chcą naśladować Maryję i w ten sposób przybliżać się do Jezusa!

Spotykamy się, aby wspólnie poznawać Maryję, modlić się, śpiewać oraz radośnie spędzać razem czas.

Dziecko Maryi:

  • kocha Maryję i chce Ją naśladować
  • rozmawia z Panem Jezusem na codziennej modlitwie
  • bierze czynny udział we Mszy św. niedzielnej i szkolnej
  • uczęszcza na spotkania Dzieci Maryi
  • jest apostołem w domu i w szkole
  • chętnie pomaga innym

SPOTYKAMY SIĘ W CZWARTEK – PO MSZY SZKOLNEJ W SALI DOMU PARAFIALNEGO. ZAPRASZAMY!

spotkania prowadzi ks. Proboszcz i pani katechetka Barbara z animatorkami

zobacz także stronę diecezjalną Dzieci Maryi:  www.dziecimaryi.duszpasterstwa.bielsko.pl

Ekstremalna Droga Krzyżowa

Nie warto żyć normalnie – warto żyć ekstremalnie.
To życie pełne pasji, pragnień i pokonywania własnych granic. Zjednoczenie z Męką Zbawiciela przez rozważanie, a jeszcze bardziej przez ból i zmęczenie całonocnej wędrówki.
Rejon: Trójwieś
Czas wędrówki: noc z piątku na sobotę przed Niedzielą Palmową
Rozpoczęcie: Msza Święta w piątek, godz. 19.00 w Istebnej
Planowane trasy na rok 2018:
1)    Trasa Dobrego Pasterza (42-61 km)
Istebna kościół – Gazury – Jasnowice – Trzycatek – Zapasieki – Wyrchczadeczka – Wyżrana – Koczy Zamek – Karolówka – (opcja Barania Góra) – Stecówka – Kubalonka – Kiczory – Istebna kościół
2)    Trasa św. Huberta (42 km)
Istebna kościół – Gazury – Szymcze – Kubalonka – Czarne – Barania Góra – Przysłop – Stecówka – Złoty Groń – Istebna kościół
3)    Trasa Kościoły Trójwsi (nazwa robocza) (25 km)
Istebna kościół – Miki – Jaworzynka – Trzycatek – Zapasieki – Zapowiedź – Koniaków – Mlaskawka – Stecówka – Leszczyna – Złoty Groń – Istebna kościół
Zapraszamy do współorganizacji dzieła: spotkanie ekipy: czwartek, 7 grudnia, godz. 19.00 w Istebnej w salce pod probostwem.

Piesza pielgrzymka na Jasną Górę – grupa istebniańska

Pielgrzymka piesza to nie tylko zdobywanie kilometrów. To styl, w którym człowiek podejmuje trud, by otrzymać od Boga radość i zobaczyć, jak Bóg sam wkracza w nasze codzienne trudy.
Grupa 9 Pieszej Pielgrzymki Bielsko-Żywieckiej:
Rok założenia: 2008
Patron: św. Teresa z Kalkuty
Kolor grupy: błękitno-biała
Czas wędrowania: 6-11 sierpnia każdego roku
Trasa: Bielsko-Biała Hałcnów – Oświęcim – Trzebinia Siersza – DG Trzebiesławice – Pińczyce – Michałów – Częstochowa Jasna Góra
Obsada: mieszkańcy Trójwsi, jak również pielgrzymi z innych zakątków Polski
Punkt informacyjny: kantor w Istebnej

Służba liturgiczna

Dla nas jest bardzo konkretny sposób na życie miłością wobec Boga: służyć Najwspanialszemu Bogu w czasie, gdy On przychodzi do nas przez święte znaki liturgii. Uznajemy to jako wyróżnienie. Znajdujemy również czas na wspólne przebywanie, formację duchową i spotkania integracyjne. Chętnie gramy w kolarzy, ścigamy się na rowerach, rozgrywamy mecze w piłkarzyki czy rozwiązujemy zagadki tropiąc się w podchodach.
Zapraszamy chłopców chętnych do posługi przy ołtarzu w czwartki po Mszy szkolnej.
Zbiórki:
każdy czwartek po Mszy szkolnej dla kandydatów, ministrantów i lektorów

„Różaniec do granic” – byliśmy częścią wspaniałej akcji

 

Ponad milion wiernych (wg danych medialnych) wzięło udział w niezwykłej ogólnopolskiej akcji „Różaniec do granic”. Również w naszym kościele tłumnie modliliśmy się o pokój dla Polski i świata oraz we własnych intencjach. Wśród uczestników oprócz naszych parafian znaleźli się także pielgrzymi z wielu miejsc  Polski m.in. z Piotrkowa Trybunalskiego czy Dąbrowy Górniczej.