W niedzielę 11 maja Kościół obchodzi Niedzielę Dobrego Pasterza.
Od ponad pół wieku jest to także Światowy Dzień Modlitw o Powołania Kapłańskie i Zakonne, który rozpoczyna Tydzień modlitw o powołania do służby w Kościele. Jego pomysłodawcą był św. Paweł VI, który chciał w ten sposób uwrażliwić wszystkich wiernych na kwestię powołań. W dokumencie z 23 stycznia 1964 papież postanowił, że odtąd jedna z niedziel okresu wielkanocnego będzie przeznaczona na modlitwę w tej intencji. Wyznaczył na to Niedzielę Dobrego Pasterza.
Sześćdziesięciodziewięcioletni kard. Robert Francis Prevost, to pierwszy papież augustianin i drugi po Franciszku papież z kontynentu amerykańskiego, choć w przeciwieństwie do swego poprzednika, pochodzi z Ameryki Północnej.
Nowy Biskup Rzymu urodził się 14 września 1955 r. w Chicago, w stanie Illinois, jako syn Louisa Mariusa Prevosta, pochodzenia francusko-włoskiego, oraz Mildred Martínez, pochodzenia hiszpańskiego. Ma dwóch braci – Louisa Martina i Johna Josepha. Dzieciństwo i młodość spędził z rodziną, uczęszczając najpierw do Niższego Seminarium Ojców Augustianów, a następnie do Villanova University w Pensylwanii, gdzie w 1977 r. uzyskał licencjat z matematyki i podjął studia filozoficzne. 1 września tego samego roku rozpoczął nowicjat w Zakonie Augustianów w Saint Louis, w prowincji Matki Boskiej Dobrej Rady w Chicago, a 2 września 1978 r. złożył pierwszą profesję zakonną. Śluby wieczyste złożył natomiast 29 sierpnia 1981 r.
Studia teologiczne kontynuował w Catholic Theological Union w Chicago, wieńcząc je uzyskaniem dyplomu. W wieku 27 lat został wysłany przez przełożonych do Rzymu na studia z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu (Angelicum). W tym czasie, 19 czerwca 1982 r. przyjął święcenia kapłańskie w kolegium augustiańskim Santa Monica z rąk abpa Jeana Jadota, ówczesnego pro-przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Niechrześcijan (obecnej Dykasterii ds. Dialogu Międzyreligijnego).
Prevost uzyskał licencjat kanoniczny w 1984 r., a rok później, w ramach prac nad doktoratem, został wysłany na misję augustiańską w Chulucanas, w Piurze, w Peru (w latach 1985–1986). W 1987 r. obronił rozprawę doktorską na temat: „Rola przeora lokalnego w Zakonie Świętego Augustyna” i został mianowany dyrektorem ds. powołań oraz misji prowincji Matki Dobrej Rady w Olympia Fields w stanie Illinois (USA).
W następnym roku trafił na misję do Trujillo, również w Peru, jako dyrektor wspólnego programu formacyjnego dla kandydatów augustiańskich z wikariatów Chulucanas, Iquitos i Apurímac. Na przestrzeni 11 lat pełnił funkcje przeora wspólnoty (w latach 1988–1992), odpowiedzialnego za formację (w latach 1988–1998) i wychowawcy w seminarium (w latach 1992–1998). Posługiwał także w archidiecezji Trujillo, jako wikariusz sądowy (w latach 1989–1998) a także był wykładowcą prawa kanonicznego, patrystyki i teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym San Carlos y San Marcelo. Równocześnie powierzono mu duszpasterską opiekę nad wspólnotą Nuestra Señora Madre de la Iglesia, która została następnie przekształcona w parafię pod wezwaniem św. Rity (posługiwał tam w latach 1988–1999) i która znajduje się na ubogim przedmieściu Trujillo. O. Prevost pełnił również funkcję administratora parafii Nuestra Señora de Monserrat (w latach 1992–1999).
W 1999 r. został wybrany prowincjałem prowincji augustiańskiej „Matki Dobrej Rady” w Chicago, a dwa i pół roku później, podczas Kapituły Generalnej Zakonu Świętego Augustyna, współbracia powierzyli mu misję przeora generalnego, którą kontynuował także w drugiej kadencji, po kapitule z 2007 r.
W październiku 2013 r. wrócił do rodzimej prowincji w Chicago i został odpowiedzialny za formację w klasztorze św. Augustyna, a także radnym i wikariuszem prowincjalnym. Funkcje te pełnił do chwili, gdy Papież Franciszek mianował go 3 listopada 2014 r. administratorem apostolskim peruwiańskiej diecezji Chiclayo, mianując go biskupem i przydzielając mu stolicę tytularną Sufar. 7 listopada objął diecezję. Nieco ponad miesiąc później, 12 grudnia w uroczystość Matki Bożej z Guadalupe, nuncjusz apostolski w Peru abp James Patrick Green, udzielił mu święceń biskupich.
Jego zawołaniem biskupim są słowa „In Illo uno unum” – słowa św. Augustyna z Objaśnień do Psalmu 127, podkreślające, że „chociaż my, chrześcijanie, jesteśmy liczni, w Chrystusie stanowimy jedno”.
26 września 2015 r. papież Frnciszek mianował go biskupem Chiclayo, a w marcu 2018 r. został wybrany drugim wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Peru, w której należał również do Rady Gospodarczej oraz był przewodniczącym Komisji ds. Kultury i Edukacji.
13 lipca 2019 r. Franciszek mianował go członkiem Kongregacji ds. Duchowieństwa, a rok później także członkiem Kongregacji ds. Biskupów (21 listopada 2019 r.) W międzyczasie, 15 kwietnia 2020 r., został on administratorem apostolskim diecezji Callao w Peru.
30 stycznia 2023 r. papież mianował go prefektem Dykasterii ds. Biskupów i przewodniczącym Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, podnosząc go do godności arcybiskupa. Na konsystorzu 30 września tego samego roku kreował go kardynałem, z kościołem tytularnym św. Moniki, należącym do rzymskiej diakonii pod wezwaniem tej samej świętej. Kard. Prevost objął ją 28 stycznia 2024 r. i jako prefekt dykasterii uczestniczył w ostatnich podróżach apostolskich papieża Franciszka oraz w pierwszej i drugiej sesji XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów o synodalności, odbywających się w Rzymie odpowiednio w dniach 4–29 października 2023 r. oraz 2–27 października 2024 r. Jako przeor generalny augustianów i przedstawiciel Unii Przełożonych Generalnych (USG) miał już bowiem doświadczenie prac synodalnych.
Następnie, 4 października 2023 r., Franciszek mianował go członkiem Dykasterii ds. Ewangelizacji (Sekcji do spraw Pierwszej Ewangelizacji i Nowych Kościołów Partykularnych), Dykasterii Nauki Wiary, Dykasterii ds. Kościołów Wschodnich, Dykasterii ds. Duchowieństwa, Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Dykasterii ds. Kultury i Edukacji, Dykasterii ds. Tekstów Legislacyjnych, a także Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego.
6 lutego bieżącego roku papież włączył go do grona kardynałów biskupów, przyznając mu diecezję Albano.
3 marca, w czasie ostatniego pobytu papieża Franciszka w rzymskiej Poliklinice Gemelli, kard. Prevost przewodniczył na Placu św. Piotra modlitwie różańcowej, sprawowanej w intencji powrotu do zdrowia Ojca Świętego.
Pod hasłem „Wierzę w Kościół Ojca i Syna i Ducha Świętego” 14 kwietnia w Kościele katolickim obchodzona będzie Niedziela Biblijna i Narodowe Czytanie Pisma Świętego.
Narodowe Czytania Pisma Świętego odbywa się w Kościele katolickim w niedzielę biblijną – dwa tygodnie po Wielkanocy. Jego celem jest zaproszenie wierzących do osobistej, codziennej lektury i rozważania Słowa Bożego zawartego na kartach Biblii, którą ojcowie Kościoła nazywali „listem Boga do ludzi”..
Narodowe Czytanie Pisma Świętego inauguruje 17. Tydzień Biblijny, który w tym roku przeżywamy pod hasłem „Zmartwychwstały Chrystus – nasza Nadzieja chwały” (por. Kol 1,27). Tematyka ta wpisuje się w program duszpasterski Kościoła w Polsce, koncentrujący się w roku 2025 na cnocie nadziei.
3 maja Kościół katolicki w Polsce obchodzi uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Nawiązuje ona do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza – powierzenia Królestwa opiece Matki Bożej, a także do uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Uroczystość została ustanowiona na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 r. W 1920 r. zatwierdził je dla Kościoła w Polsce papież Benedykt XV. Po reformie liturgicznej w 1969 r. święto zostało podniesione do rangi uroczystości. Święto wyraża wiarę narodu w szczególną opiekę Bożą, jakiej Polacy doświadczali i doświadczają za pośrednictwem Maryi.
Rozpoczyna się piękny Maryjny miesiąc maj a tym samym nabożeństwa majowe, które w naszym kościele odbywają się od poniedziałku do soboty po wieczornej Mszy świętej (w czwartek po Mszy świętej szkolnej o godz. 15:30) zaś w niedziele i święto NMP Królowej Polski (3 maja) o godz. 16:00.
Święto Miłosierdzia Bożego obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła.
Niedziela Miłosierdzia rozpoczyna w Kościele Tydzień Miłosierdzia.
Celem Tygodnia Miłosierdzia jest przede wszystkim budzenie wrażliwości na potrzeby bliźnich oraz podejmowanie konkretnych inicjatyw na rzecz potrzebujących.
Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w Niedzielę Miłosierdzia o godz. 15.00.
Papież Franciszek – biografia (źródło: Konferencja Episkopatu Polski)
Jorge Mario Bergoglio urodził się 17 grudnia 1936 roku w Buenos Aires, jako syn włoskich imigrantów. Ukończył technikum chemiczne, a następnie wybrał drogę kapłaństwa, wstępując do seminarium diecezjalnego w Villa Devoto. 11 marca 1958 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego. Ukończył studia humanistyczne w Chile i powrócił do Argentyny w 1963 roku, aby ukończyć studia filozoficzne w Colegio de San José w San Miguel. W latach 1964-1965 wykładał literaturę i psychologię w Immaculate Conception College w Santa Fé, a w 1966 roku uczył tego samego przedmiotu w Colegio del Salvatore w Buenos Aires. W latach 1967-70 studiował teologię na Wydziale Teologicznym Colegio de San José. 13 grudnia 1969 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk abp. Ramóna José Castellano. W latach 1970-1971 kontynuował naukę na uniwersytecie w Alcalá de Henares w Hiszpanii, a 22 kwietnia 1973 roku złożył profesję zakonną u jezuitów. Po powrocie do Argentyny był mistrzem nowicjatu w Villa Barilari w San Miguel; profesorem na Wydziale Teologicznym w San Miguel; członkiem konsulty Prowincji San Miguel Towarzystwa Jezusowego, a także rektorem Colegio Máximo de San José. 31 lipca 1973 roku został mianowany prowincjałem jezuitów w Argentynie, który to urząd sprawował przez sześć lat. Następnie wznowił pracę w sektorze uniwersyteckim, a od 1980 do 1986 roku ponownie pełnił funkcję rektora Colegio Máximo de San José, a także proboszcza, ponownie w San Miguel. W marcu 1986 roku wyjechał do Niemiec, aby dokończyć swoją pracę doktorską; następnie przełożeni wysłali go do Colegio del Salvador w Buenos Aires, a potem do kościoła jezuitów w mieście Córdoba jako kierownika duchowego i spowiednika. 20 maja 1992 roku papież Jan Paweł II mianował go biskupem tytularnym Auca i pomocniczym Buenos Aires. 27 maja przyjął w katedrze święcenia biskupie z rąk kard. Antonio Quarracino, arcybiskupa Buenos Aires. Jako swoje motto biskupie wybrał zawołanie: Miserando atque eligendo, a na swoim herbie umieścił IHS, symbol Towarzystwa Jezusowego. 3 czerwca 1997 roku został wyniesiony do godności arcybiskupa koadiutora Buenos Aires. Nie minęło nawet dziewięć miesięcy, gdy po śmierci kard. Quarracino zastąpił go 28 lutego 1998 roku jako arcybiskup, prymas Argentyny i ordynariusz dla wiernych obrządku wschodniego w Argentynie, którzy nie mają ordynariusza własnego obrządku. Trzy lata później, na konsystorzu 21 lutego 2001 roku, Jan Paweł II mianował go kardynałem, przyznając mu kościół tytularny prezbitera San Roberto Bellarmino. W 2002 roku odmówił nominacji na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Argentyny, ale trzy lata później został wybrany, a następnie w 2008 roku ponownie zatwierdzony na kolejną trzyletnią kadencję. W kwietniu 2005 r. wziął udział w konklawe, na którym wybrano papieża Benedykta XVI. 13 marca 2013 roku został wybrany 266. następcą św. Piotra i przyjął imię Franciszek. Zmarł 21 kwietnia 2025 roku o godz. 7.35.
Niech Zmartwychwstały Chrystus obdaruje wszystkich głęboką wiarą w swoje zwycięstwo nad śmiercią, piekłem i szatanem. Radosną nowinę przekazujcie ludziom dobrej woli!
Ksiądz Proboszcz Tadeusz Ksiądz Wikary Wojciech Moderator strony Jacek
Szczytem roku liturgicznego i Wielkiego Tygodnia jest Święte Triduum Paschalne Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. Obejmuje ono liturgię Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowaną wieczorem w Wielki Czwartek, wielkopiątkową liturgię Męki Pańskiej oraz najbardziej uroczystą i najpiękniejszą ze wszystkich liturgii Kościoła – Wigilię Paschalną sprawowaną po zapadnięciu zmroku w Wielką Sobotę, w Wielką Noc. Triduum kończy się wieczorem w Niedzielę Zmartwychwstania.
Wielki Czwartek W tym dniu wolno odprawić tylko jedną Mszę św. w godzinach wieczornych. Nazywamy ją „Mszą Wieczerzy Pańskiej”. Rozpoczyna ona Triduum Paschalne, które stanowi Wielki Piątek, Wielką Sobotę i Niedzielę Zmartwychwstania. Ostatnia wieczerza miała miejsce w nocy z czwartku na piątek i należała według żydowskiej rachuby czasu do piątku. Doba trwała od zachodu do zachodu słońca. Dlatego dniem zarówno pierwszej Ofiary Eucharystycznej jak i Ofiary Krzyża jest ten sam dzień – Wielki Piątek. I tu widzimy ścisły związek Krzyża, Zmartwychwstania i Eucharystii.
Wielki Piątek W tym dniu gromadzimy się na sprawowaniu pamiątki męki i śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Liturgia zaprasza nas do rozważania biblijnego opisu męki Pańskiej, a następnie adoracji i uczczenia Krzyża świętego. W tym dniu nie odprawia się Mszy św. Po liturgii eucharystycznej Ciało Chrystusa przenosi się uroczyście do adoracji do tak zwanego Grobu Pańskiego.
Wielka Sobota jest dniem, w którym nie odprawia się Mszy św. ani innych nabożeństw. Przez cały dzień wierni nawiedzają Grób Pański, czuwają na modlitwie i pamiętają, że jest tam obecny pod postacią chleba Uwielbiony i Zmartwychwstały Pan. W tym dniu święci się pokarmy. W Polsce wierni przynoszą w pięknie przystrojonych koszykach, chleb, wędlinę, masło, chrzan, sól i jajka. Nie powinno w nim zabraknąć baranka, który symbolizuje Chrystusa. Przez święcenie pokarmów Kościół błogosławi byt doczesny, podkreśla dostojność ciała, które w tym dniu osiągnęło nieśmiertelność. Chrystus po zmartwychwstaniu jadł chleb i rybę, by przekonać uczniów, że jest naprawdę żywym człowiekiem.
WIGILIA PASCHALNA Noc paschalną rozjaśnia zmartwychwstały Chrystus. Jest to naprawdę Wielka Noc, jest to najważniejsze wydarzenie w dziejach świata i ludzkości. W niej – przez zmartwychwstanie – dokonało się przejście ze śmierci do nowego życia. Cała dynamika nocy paschalnej skupia się wokół życia w Chrystusie, dlatego cała jej liturgia pełna jest symboli życia: światło – słowo – woda – uczta. Znaki te stanowią również główną treść kolejnych części Wigilii Paschalnej. Uroczystym ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwania „całego stworzenia do udziału w tryumfie Zmartwychwstałego jest Procesja Rezurekcyjna.
LITURGIA WIGILII PASCHALNEJ: 19:00
W Wielką Sobotę na liturgię Wigilii Paschalnej o godz. 19.00 zapraszamy w strojach regionalnych. Prosimy poczty sztandarowe oraz panów pracujących w Zakładach Mięsnych do niesienia baldachimu w procesji rezurekcyjnej. Przynosimy paschaliki.
NIEDZIELA WIELKANOCNA rozpoczyna się Wigilią Paschalną czyli Mszą świętą Zmartwychwstania Pana sprawowaną w sobotę wieczorem lub w nocy.
