CHRZEST ŚWIĘTY

Sakrament chrztu św. jest udzielany w każdą III niedzielę miesiąca podczas Mszy świętej o godz. 11.30. Nauki przedchrzcielne dla rodziców i chrzestnych odbywają się w piątek poprzedzający III niedzielę miesiąca po wieczornej Mszy świętej.
Chrzest dziecka zgłaszamy do kancelarii parafialnej najpóźniej 2 tygodnie przed terminem chrztu. Wtedy w kancelarii otrzymujemy do wypełnienia formularz zgłoszenia dziecka do chrztu.

Dokumenty potrzebne do chrztu:
1. akt urodzenia dziecka (odpis skrócony)
2. dokument ślubu kościelnego rodziców (ślubu konkordatowego, ewentualnie: związku cywilnego)
3. dane rodziców chrzestnych (imię, nazwisko, adres zamieszkania, wyznanie, data urodzenia)
– jeśli rodzice chrzestni są z innej parafii: przynoszą zaświadczenie ze swojej parafii o tym, że mogą być dopuszczeni do godności rodziców chrzestnych
– rodzicem chrzestnym może być:
* osoba, która ukończyła 16 lat i przyjęła sakrament bierzmowania
* katolik, który przystępuje regularnie do sakramentów św., zwłaszcza: spowiedzi i Komunii świętej
* osoba wolna od kary kanonicznej
Osoba innego wyznania (np. ewangelik) nie może być rodzicem chrzestnym a jedynie świadkiem chrztu.
Osoba żyjąca w niesakramentalnym związku małżeńskim lub partnerskim nie może być rodzicem chrzestnym.
Jeśli chrzest dziecka ma odbyć się w innej parafii niż parafia zamieszkania, to wtedy z parafii zamieszkania potrzebne jest pisemne pozwolenie od swojego proboszcza na chrzest dziecka poza własną parafią.

Chrzest w zagrożeniu życia:
Osoby świeckie mogą udzielić sakramentu chrztu tylko w sytuacji zagrożenia życia/w niebezpieczeństwie śmierci. Wypowiadają imię dziecka i formułę sakramentalną: Ja ciebie chrzczę. W imię Ojca i Syna, i DuchaŚwiętego. Amen, jednocześnie polewając trzykrotnie osobę chrzczoną zwykłą wodą. Fakt udzielenia chrztu w nagłym wypadku należy bezzwłocznie zgłosić swojemu proboszczowi.

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ROCZNYCH DZIECI

Błogosławieństwo rocznych dzieci odbywa się na zakończenie Eucharystii w każdą III niedzielę miesiąca o godz. 11.30. Roczek dziecka zgłaszamy najpóźniej 2 tygodnie przed obrzędem błogosławieństwa.

BIERZMOWANIE

Wymagane dokumenty do przyjęcia bierzmowania:
1. świadectwo chrztu (jeśli osoba została ochrzczona w innej parafii)
2. ostatnie świadectwo z religii – dotyczy osób starszych
3. zaświadczenie na świadka bierzmowania (jeśli świadek jest z innej parafii – z innego dekanatu)

Udzielenie sakramentu bierzmowania młodzieży następuje w III klasie gimnazjum. Przyjęcie bierzmowania jest poprzedzone katechezą szkolną oraz formacją parafialną, na którą składają się katecheza liturgiczna, żywy udział w Liturgii Kościoła (Eucharystia, nabożeństwa, modlitwa), udział w rekolekcjach parafialnych oraz zaangażowanie w życie własnej parafii.
Spotkania formacyjne dla młodzieży III klas gimnazjum odbywają się w każdy I piątek miesiąca: o godzinie 19.00 – Msza św. młodzieżowa, po Mszy spotkanie w kościele. Obecność wszystkich kandydatów jest obowiązkowa.

MAŁŻEŃSTWO

Rezerwacji terminu ślubu należy dokonać odpowiednio wcześniej.

3 miesiące przed ślubem
Narzeczeni zgłaszają się osobiście do kancelarii parafialnej w celu spisania protokołu przedślubnego. Na to spotkanie przynoszą:
1. metryka poszerzona Chrztu, gdy Chrzest był w innej parafii (aktualna: metryka taka ważna jest 6 miesięcy od dnia wydania – aktualnością musi obejmować datę ślubu)
2. świadectwo Bierzmowania, gdy nie ma adnotacji Bierzmowania na metryce Chrztu (wydaje parafia, gdzie było Bierzmowanie)
3. dowód osobisty
4. ostatnie świadectwo katechizacji (świadectwo ze szkoły)
5. jeśli oboje narzeczonych jest z innej parafii: pisemna zgoda proboszcza jednego z narzeczonych na ślub w innej parafii
6. jeśli jest powtórny ślub po śmierci małżonka: akt zgonu małżonka

W międzyczasie:
Narzeczeni uczestniczą w kursie przedmałżeńskim dla narzeczonych (w naszym dekanacie kursy dla narzeczonych odbywają się w Domu Rekolekcyjnym „Emaus” w Koniakowie – kontakt: www.emauskoniakow.pl ; tel. 33 8557475) albo w rekolekcjach przedmałżeńskich (www.diecezja.bielsko.pl/dla-rodziny).
Po kursu albo rekolekcjach narzeczeni uczestniczą w dwóch spotkaniach w Poradni Życia Rodzinnego.

Na 1 miesiąc przed ślubem:
Narzeczeni uzupełniają dokumenty:
1. zaświadczenie o uczestnictwie w kursie przedmałżeńskim i spotkaniach w Poradni Życia Rodzinnego
2. gdy nie było wcześniej ślubu cywilnego: zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego do ślubu konkordatowego (ten dokument jest ważny 3 miesiące i musi być ważny w dniu ślubu)
3. gdy był wcześniej ślub cywilny: akt ślubu z USC
4. potwierdzenie wygłoszonych zapowiedzi (jeśli były poza parafią – parafie zamieszkania narzeczonych)

W przeddzień ślubu, ewentualnie w dzień ślubu (po uzgodnieniu z proboszczem):
Narzeczeni wraz z świadkami przychodzą do podpisania dokumentów konkordatowych. Świadkowie przynoszą swoje dowody osobiste. Narzeczeni przynoszą kartki ze Spowiedzi. Na kilkanaście minut przed Mszą ślubną do zakrystii dostarcza się obrączki ślubne.

NAMASZCZENIE CHORYCH

Chorych i starszych parafian odwiedzamy w domach z posługą sakramentalną w każdy I piątek miesiąca (Ks. Proboszcz) i I sobotę miesiąca (Ks. Wikary).
W wyjątkowych sytuacjach, o każdej porze, odwiedzamy chorego na wezwanie przez jego rodzinę. Przy zgłoszeniu chorego należy określić jego stan zdrowia (zwłaszcza czy jest on w stanie przyjąć Komunię św.)
W domu chorego należy przygotować: stół nakryty białym obrusem, krzyż, zapalone świece oraz talerzyk z watą.

Praktyka Sakramentu Namaszczenia Chorych:
– sakramentu tego udziela się osobom, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku
– sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował, albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie
– przed operacją można udzielić namaszczenia chorych, jeżeli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba
– osobom w podeszłym wieku, których siły opuszczają, można udzielić namaszczenia chorych również wtedy, gdy nie zagraża im poważna choroba

Sakrament namaszczenia chorych może być udzielony również osobie nieprzytomnej, natomiast nie jest udzielany osobie u której stwierdzono już zgon. Sakramenty są udzielane osobom żyjącym a nie zmarłym.

POGRZEB KATOLICKI

Dokumenty potrzebne do katolickiego pogrzebu:
1. akt zgonu z USC
2. zaświadczenie o przyjęciu sakramentu namaszczenia chorych wydane przez kapelana szpitala lub duszpasterza
3. w przypadku zmarłych, którzy mieszkali poza naszą parafią, konieczna jest pisemna zgoda na pogrzeb z parafii ostatniego miejsca zamieszkania osoby zmarłej
4. jeśli pochówek ma odbyć się na cmentarzu parafialnym: dokument stwierdzający opłacenie miejsca na cmentarzu i z numerem grobu

Czy i kiedy należy odmówić pogrzebu katolickiego?
Trudno jest odmówić komukolwiek katolickiego pogrzebu, ale są czasem pewne sytuacje, w których nie można postąpić inaczej – ze zwykłej ludzkiej sprawiedliwości. Są też pewne kanony Kodeksu Prawa Kanonicznego, które wyznaczają duszpasterzom określone normy postępowania.

Kodeks Prawa Kanonicznego, kanon 1184:
Jeśli przed śmiercią nie dali żadnych oznak pokuty, pogrzebu katolickiego powinni być pozbawieni: 1. notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy; 2. osoby, które wybrały spalenie swego ciała z motywów przeciwnych wierze katolickiej; 3. inni jawni grzesznicy, którym nie można przyznać pogrzebu bez publicznego zgorszenia wiernych.

Zatem Kościół odmawia pogrzebu katolickiego osobom, które same – z własnej i nieprzymuszonej woli – porzuciły wiarę katolicką i postawiły się poza wspólnotą Kościoła. Jest naturalne, że obrzędy danej wspólnoty są przeznaczone dla członków tej wspólnoty, a dla osoby spoza niej są bezsensowne i niepotrzebne.
Do katolickiej formy pogrzebu nie mają prawa ludzie jawnie walczący z Kościołem, publicznie gardzący nauką Chrystusa i Kościoła; ci, którzy nie chcieli mieć nic wspólnego z wiarą katolicką i ze wspólnotą wiernych Kościoła; ci, którzy nawet na łożu śmierci nie wyrazili aktu skruchy.
Odmowa pogrzebu katolickiego nie jest bynajmniej rozstrzyganiem, czy ten dany człowiek będzie zbawiony czy nie. Również odprawienie najbardziej uroczystego pogrzebu nie jest równoznaczne z tym, że ten człowiek jest zbawiony. To należy do Boga. Pogrzeb – jego taka czy inna forma – jest znakiem dla żyjących. Brak liturgicznej celebracji nie jest formą upokorzenia rodziny, ani tym bardziej zmarłego. Jest to właśnie uszanowanie woli zmarłego, jego całożyciowych wyborów – trudno bowiem kogoś „ciągnąć” po śmierci do kościoła, skoro za życia sam nie chciał tam bywać, bądź jawnie i uparcie kwestionował wiarę i naukę katolicką Kościoła.