zz Poprzednie katechezy klasa 8

Szczęść Boże!

Tu jest miejsce dla Ciebie na formację katechetyczną.

 

Stała formacja chrześcijanina
Poniedziałek, 8 czerwca, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Duchu Święty, przyjdź do mojego serca. Zamieszkaj w nim i wprowadzaj ład. Przyjdź z mądrością, przyjdź z umiejętnością, przyjdź z wiarą. Naucz mnie żyć nadzieją. Przyjdź Duchu Święty, posłany od Ojca i Syna.
Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze…

Co zrobić, by nie utracić tego, co się zyskało?

W kwestii zdobyczy doczesnych ludzie temu tematowi poświęcają mnóstwo czasu. Gdy człowiek dojdzie do jakiegoś stanu posiadania, zastanawia się co zrobić, żeby tego nikt nie ukradł, co zrobić, żeby to się nie zniszczyło i żeby jeszcze to rozwinąć. A więc jak ubezpieczyć? Jak zachować przed pożarami czy innymi żywiołami? Jak zainwestować dalej?

Czy w tych kategoriach potrafię pomyśleć o tym, co zyskuję duchowo? Czy potrafię ubezpieczyć relację z Bogiem? Czy potrafię zabiegać, by nie zniszczyć relacji z bliźnimi? Czy potrafię zainwestować w cel nadprzyrodzony: w świętość?

Zobacz, jak to czynili pierwsi chrześcijanie. Zapraszam Cię do formularza aktywizacyjnego:

Pamiętasz katechezę o zwiędniętych kwiatkach?
Nic nie trzeba robić, żeby kwiatek zwiędnął. Ale jeśli chcemy, żeby był żywy, to trzeba troszkę w niego zainwestować.

Pragnienie Nieba wynika z poznania Boga. To pragnienie wyraża się tym, że troszczę się o wiarę, o silną relację z Bogiem. Człowiek pragnący autentycznie Nieba nie uzna tego za opcję, ale za priorytet. To bardzo ważne! Tym bardziej, że czyha na nas wiele przeciwieństw i tak łatwo można stracić to, co się dotąd zbudowało. Jaki jest twój plan na to?

Oto plan podpowiedziany nam przez Dzieje Apostolskie:
1. Słowo Boże:
a) czytanie i słuchanie Słowa Bożego
b) rozważanie Słowa Bożego
c) katecheza
d) lektura duchowa
e) decyzje kierowane Słowem Bożym
2. Wspólnota:
a) identyfikowanie się z Kościołem
b) mam swoje miejsce we wspólnocie Kościoła
c) mała grupa formacyjna
d) świadectwo wiary
3. Eucharystia
a) uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii
b) życie sakramentalne
4. Modlitwa:
a) modlitwa osobista
b) nabożeństwa i modlitwa wspólnotowa

Zapisz ten plan do zeszytu. Jeśli się z nim zgadzasz i chcesz go wprowadzić w życie, podpisz się pod nim.

Wiara tylko wtedy będzie żywa, gdy będzie formowana.

Modlitwa:
Duchu Święty, dodawaj mi zapału do kształtowania relacji z Ojcem, Synem i Tobą. Poprowadź mnie i daj mi otworzyć się na Twój dar w Sakramencie Bierzmowania.

Ześlij Swą moc, ześlij Swą miłość, ześlij Swój pokój! Duchu, przyjdź!
Zabierz, co nieświęte w życiu mym. Odnów moją wiarę, daj nadzieją żyć, bym mógł wielbić Cię ze wszystkich moich sił.

 

 

Bóg naszym Ojcem
Poniedziałek, 1 czerwca, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Duchu Święty, przyjdź do mojego serca. Zamieszkaj w nim i wprowadzaj ład. Przyjdź z mądrością, przyjdź z umiejętnością, przyjdź z wiarą. Naucz mnie żyć nadzieją. Przyjdź Duchu Święty, posłany od Ojca i Syna.
Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze…

I co dzisiaj?

Czas nabiera tempa. Zatrzymany w ostatnich miesiącach świat już nie jest taki statyczny. Przywracane są kolejne możliwości, do których jesteśmy przyzwyczajeni, za wieloma nawet bardzo tęsknimy.

Po ostatnich odmrożeniach również pojawiły się nowe możliwości w naszej drodze formacyjnej. Dlatego zapraszam Cię na spotkanie w pierwszy piątek. Rozpoczynamy, jak zawsze, Mszą o 19.00, potem spotkanie formacyjne. Przed Mszą okazja do Spowiedzi. Na spotkaniu zostanie przedstawiona dalsza droga formacyjna. Obowiązują podane powszechnie zasady bezpieczeństwa, m.in. maseczki.

Przeżyliśmy właśnie Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. To bardzo ważny dzień w kontekście Sakramentu Bierzmowania. Udało się dobrze ją przeżyć? Czy dużo poświęciłeś czasu na modlitwę do Ducha Świętego?

Ta Uroczystość jakby domyka tajemnicę Troistości Boga. Przez wiele wieków Izraelici poznawali pierwszą Osobę Boską, którą Jezus nauczył nas nazywać Ojcem. Potem było objawienie przez życie ludzkie Jezusa – Syna Bożego. A teraz Duch Święty. W najbliższą zaś niedzielę będzie podsumowanie: tych Trzech a równocześnie Jednego Jedynego nazywamy Trójcą Przenajświętszą.

Ale dzisiejszy dzień nastraja nas do powrotu szczególnie do pierwszej Osoby. Przeczytaj: 1J 3,1-2

Zostaliśmy nazwani… i rzeczywiście… A dzisiaj jest Dzień Dziecka. Nawet jak chcesz się wyrwać z traktowania Ciebie jak dziecko, to jednak mimo wszystko być dzieckiem Kogoś ważnego to jednak wielkie dostojeństwo. Zapraszam Cię do aktywności – nie zapomnij nacisnąć „Prześlij”.

Dziecięctwo Boże to przede wszystkim bardzo bliska relacja. Ale tutaj nam św. Jan zapowiada coś jeszcze bardziej niesamowitego: będziemy w jeszcze bliższej relacji, w jeszcze większej godności, której tu na ziemi nie potrafimy nazwać, bo nie ma aż tak bliskiego określenia.

Życzę Ci głębokiej radości z faktu bycia dzieckiem Bożym. Życzę Ci zawsze poczucia bezpieczeństwa przy Ojcu, który zawsze kocha. A jeszcze bardziej Ci życzę, by się spełniło to, co napisać św. Jan: będziemy jeszcze w piękniejszej relacji. A więc życzę Ci największej radości: tej niegasnącej bo wiecznej: dopełnienia wszystkiego w Królestwie Bożym.

 

Modlitwa:
Duchu Święty, dodawaj mi zapału do kształtowania relacji z Ojcem, Synem i Tobą. Poprowadź mnie i daj mi otworzyć się na Twój dar w Sakramencie Bierzmowania.

Ześlij Swą moc, ześlij Swą miłość, ześlij Swój pokój! Duchu, przyjdź!
Zabierz, co nieświęte w życiu mym. Odnów moją wiarę, daj nadzieją żyć, bym mógł wielbić Cię ze wszystkich moich sił.

 

 

Pragniemy
Poniedziałek, 25 maja, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Duchu Święty, przyjdź z mądrością, przyjdź ze skupieniem, przyjdź z miłością, daj odkryć wolność w Jezusie.
Duchu Święty, który oświecasz serca i umysły nasze…

Byłoby…
Gdyby nie ten trudny czas, już byśmy odliczali godziny, bo jutro by był ten szczególny wieczór. Tymczasem pozostaje nam oczekiwać. Ale ważne, by to było dobre oczekiwanie. Oczekiwanie prowadzi do tęsknota, a dobrze przeżyta tęsknota prowadzi do wzmocnienia miłości.

Nie znamy daty Bierzmowania i nie wiemy, kiedy to nastąpi. Ale teraz wraz z całym Kościołem przeżywamy bardzo ważny czas. Przygotowujemy się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. To uroczystość bardzo niedoceniona, często przechodzi jak jedna z niedziel. No, może gdzieniegdzie przygotowujemy jajecznicę (inne potraktowanie jaja niż na początku Wielkanocy – jakby zaznaczenie, że kończymy Wielkanoc, więc i jaja rozbijamy). A tymczasem w doniosłości liturgicznej ta uroczystość jest ważniejsza od Bożego Narodzenia. Dlaczego? Bo gdy Duch Święty zstąpił, rozpoczęła się ekspansja wiary. Wszystko zaczęło rozchodzić się po świecie. I my dziś możemy żyć Bożymi darami, bo Duch Święty to sprawia pośród nas.

Kim jest właściwie Duch Święty?
Nie ma takiej bujnej historii jak historia Jezusa czy nawet objawianie się Boga Ojca w Starym Testamencie. Właściwie moment, ten w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy zstąpił na Apostołów: szum, ogień i zstąpił. I tyle Go „widzieli” a właściwie poczuli, przyjęli do serca. Natomiast jest efekt: wychodzą z odwagą wiary.

Tego chyba nam najbardziej brakuje w dzisiejszym świecie: odwagi do wiary. Wiary bez kameleona. Sam piszę to najpierw o sobie: potrzebuję odwagi wiary.

Od czego zacząć?

Naśladując Apostołów jesteśmy zaproszeni do modlitwy. Te 9 dni od Wniebowstąpienia to był czas intensywnej i gorącej modlitwy. Ten czas 9 dni to Nowenna (nona – dziewięć). Zapraszam, wykorzystaj ten czas. Włącz się w modlitwę (np. w czasie nabożeństw majowych albo przez fb o 19.30), módl się modlitwą osobistą i pozwól Duchowi Świętemu wejść do swojego serca.

Z czasem oczekiwanie nabiera rozmachu. Co roku, tym razem mniej, w wielu kościołach jest organizowane czuwanie pentakostalne. Nieraz jest to trwanie na modlitwie w Wigilię Zesłania Ducha Świętego, nieraz nawet całą noc, by „upoić się” Duchem Świętym.

Właśnie na Mszy wigilijnej czytamy Ewangelię o zdarzeniu w jedno ze świąt w Świątyni. Przeczytaj: J 7,37-39

Jesteś spragniony? Bo Jezus jest. Szczególnie to wyraził na krzyżu (J 19,28).

Zastanów się (daj sobie na to 15 minut):
Czego pragniesz?
Czego chcesz?
Czym różni się pragnienie od chcenia?
A czego Jezus pragnął, właśnie wtedy na krzyżu?

Jeśli już zastanowiłeś się, odkryłeś, zapisz temat do zeszytu.
Następnie przypatrz się poniższemu tekstowi. To są słowa, którymi będziesz wyrażać swoje pragnienie Sakramentu w czasie liturgii Bierzmowania. Daj sobie na to 5 minut. Zastanów się, jakie się pojawiają obawy związane z tym, co masz wtedy powiedzieć. Oddaj je Bogu i proś Ducha Świętego o wzmocnienie.

A oto tekst:
Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i postępowania według jej zasad. Amen.

Jeśli już się zastanowiłeś, poodkrywałeś i oddałeś trudności Bogu, odpowiedz sobie: czy przyznajesz się do tego tekstu?

Jeśli tak, zapisz go w zeszycie.
Jeśli nie, najpierw módl się o pokonanie barier, bo z barierami bardzo trudno jest przyjąć ten dar w Bierzmowaniu.

Modlitwa:
Duchu Święty, dodaj sił i pewności. Odkryj słodycz życia Bożym planem.

Ześlij Swą moc, ześlij Swą miłość, ześlij Swój pokój! Duchu, przyjdź!
Zabierz, co nieświęte w życiu mym. Odnów moją wiarę, daj nadzieją żyć, bym mógł wielbić Cię ze wszystkich moich sił.

 

 

Przykazania kościelne 4-5
Poniedziałek, 18 maja, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Jezu Ukrzyżowany, umarłeś, aby zapłacić za moje grzechy. Jezu Zmartwychwstały, powstałeś, aby żyć. Jezu Chwały, prowadź mnie drogą zbawienia do Domu Ojca.
Ojcze nasz…
Święty Janie Pawle Drugi, módl się za nami.

Czwarte Przykazanie kościelne
Napisz w zeszycie powyższy nagłówek.
To przykazanie mówi nam o postach i wstrzemięźliwościach. Słowa w w znaczeniu bardzo podobne do siebie. Jeszcze nie tak dawno mówiło się: post jakościowy i post ilościowy. W ścisłym znaczeniu post jest ograniczeniem, a więc to co nazywano postem ilościowym. Wstrzemięźliwość jest zaniechaniem konkretnego działania, zachowania czy spożycia, a więc to, co nazywano postem jakościowym. A więc jest post, kiedy ograniczamy nasze spożycie tylko do jednego sytego posiłku i dwóch mniejszych, przy założeniu kiedy zwykle jemy trzy do syta. Wstrzemięźliwość może być od mięsa, ale też od alkoholu, grania na komputerze, etc.

Ale co to właściwie i po co jest post?
Kiedyś Jan Paweł II wysłał kard. Ratzingera, późniejszego papieża Benedykta XVI, na spotkanie z patriarchą koptyjskim. Tenże patriarcha powiedział wtedy kardynałowi: jak wy, katolicy, chcecie zwalczyć zło, kiedy wy nie pościcie?

No właśnie, tu jest to, o czym świat zapomniał. Wiem, to przykazanie jest takie niemodne, bo przecież kierunek świata jest taki: masz, czego potrzebujesz, a jak nie masz, to możesz kupić, w razie czego weź kredyt – bierz i używaj do woli. Ale niestety, duch uśpiony, zło ma wielkie przyzwolenie… Coraz bardziej jesteśmy podatni na zło, coraz mniej Boga w życiu dzisiejszego człowieka… Trzeba nam na nowo odkryć praktykę postu!

Post jest rezygnacją z dobra… Mięso jest złe? Oczywiście, że nie. Ale rezygnacja nas ćwiczy: nie muszę mieć wszystkich zachcianek. Potrafię wtedy dokona też decyzji trudniejszych. Więc rezygnuję, bo się ćwiczę. Po co? Dla większego dobra. Napisz w zeszycie dużymi literami:

POST TO REZYGNACJA Z JAKIEGOŚ DOBRA
DLA DOBRA WIĘKSZEGO

Oczywiście, żeby to zadziałało, potrzebny jest dar miłości. Od góry więc dodaj strzałkę skierowaną na ten napis i podpisz ją słowem „MIŁOŚĆ”. Efektem jest, że potrafimy bardziej rozprawiać się ze złem i nie wybierać zła – zaznacz strzałkę wychodzącą z napisu nad złem i podpisze „TRIUMF NAD ZŁEM”.

Sam Jezus dał nam przykład postu i wiele o sensie postu mówi: Łk 4,1-13; Mt 10,38-39; Mt 6,16-18; Dz 13,2-5, Mk 2,19-20. Jak widać, post był też praktyką pierwotnego Kościoła.

Post może być darem od Kościoła (post nakazany), dlatego podejmujemy razem posty i wstrzemięźliwości, którymi walczymy razem:
– wstrzemięźliwość od pokarmów mięsny w piątki;
– post ograniczający spożycie w Środę Popielcową, Wielki Piątek i wielu ludzi kontynuuje do Wigilii Paschalnej przez Wielką Sobotę, w naszej polskiej tradycji pościmy również w Wigilię Bożego Narodzenia;
– nie organizujemy zabaw tanecznych, wielkich wesel, hucznych imprez w piątki, Wielkim Poście, no i ograniczamy je w Adwencie.

Post może być też moim osobistym darem, a więc moje własne wyrzeczenia, o których sam decyduję, np. postanowienia wielkopostne.

Zapisz więc w zeszycie:

POST
Dar od Kościoła                  Dar ode mnie
Post nakazany       Moje postanowienie

Piąte przykazanie kościelne
Zapisz ten nagłówek.
Jak brzmi? Czy to wymysł Kościoła? Przeczytaj: Dz 4,34-35.

Toż to zwyczajna troska, jak również wdzięczność za wiarę. Jeśli chcę wzrastać w wierze, na dłuższą metę potrzebuję środowiska. Ale to ja też tworzę to środowisko, więc ze swej strony też się o nie troszczę.

Napisz na środku: Troska o Kościołów i dwie strzałki na dwie strony: pierwsza: wymiar duchowy; druga: wymiar materialny.

Wymiar duchowy: (przeczytaj wszystko, a napisz to, co poza nawiasem):
Modlitwa w intencjach Kościoła (to nie tylko modlitwa za Kościół, ale też intencje, które jako Kościół podejmujemy, także za cały świat, o pokój czy wobec pandemii i miłosierdzie Boga i powstrzymanie pandemii).
Wzajemne wsparcie (jesteśmy razem, by sobie wzajemnie pomagać).
Świadectwo chrześcijańskie (dzielenie się doświadczenie wiary umacnia nas wzajemnie)
Ewangelizacja (dzielenie się doświadczeniem żywego Jezusa)

Wymiar materialny: (przeczytaj wszystko, a napisz to, co poza nawiasem):
Troska o miejsce zgromadzeń (żeby to było miejsce, w którym chętnie się spotkamy, ale które też jest wizytówką naszej relacji z Bogiem)
Troska o pasterzy i posługujących (od samego początku Kościoła taka praktyka była zwyczajną wdzięcznością, ale też odbiciem pragnień, by byli tacy, którzy będą się troszczyć o nasze dusze – system dobrowolnych ofiar jest na pewno bardziej czytelną formą niż narzucony system podatków, jak to jest w niektórych państwach)
Dzieło charytatywne (od samego początku znakiem otrzymanej od Boga miłości stały się dzieła pomocowe wobec chorych, biednych, na różne sposoby potrzebujących)
Dzieło misyjne (to nasze włączenie się w misje – sami nie wyjeżdżamy na misje, ale może je wesprzeć).

Czy moje serce jest hojne?
Przeczytaj: 2Kor 9,7
W Piśmie Świętym spotykamy się też z praktyką oddania 1/10 zarobków na dzieła podejmowane przez Kościół: Mt 6,19-21.31-34; Rdz 28,20-22; 2Kor 9,6-8. Choć nie jest to przykazaniem i w żaden sposób nie jest usankcjonowane, ludzie, którzy podejmują się takiego dzieła mówią, że zawsze w tym doświadczają błogosławieństwa: nigdy nie brakło tego, co trzeba, a gdy czegoś rzeczywiście brakło, zawsze znalazł się sposób (albo ludzie), by ten brak zaspokoić.

Modlitwa:
Daj mi, Panie, siłę do dzieł postu. Nie dawaj mi zbyt wygodnego życia, ale takie, w którym będzie miejsce na miłość, a ta miłość mnie ubogaci. Daj mi serce hojne, które jest gotowe dawać. Dziękuję Ci, że mi błogosławisz. Amen.

 

 

Przykazania kościelne 1-3
Poniedziałek, 11 maja, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Jezu Ukrzyżowany, umarłeś, aby zapłacić za moje grzechy. Jezu Zmartwychwstały, powstałeś, aby żyć. Jezu Chwały, prowadź mnie drogą zbawienia do Domu Ojca.
Ojcze nasz…

O ocenach:
Czas się posuwa do przodu, a my ciągle uczymy się zdalnie. Koniec roku szkolnego już wcale nie jest tak daleko. Wkrótce wywiadówka, by upewnić się, czy nie ma jakichś zagrożeń… No chyba takich hecy mi nie będziecie robić 🙂 Ale w związku z tym troszkę właśnie o ocenach. Ponieważ zdalne nauczanie nam się wydłuża, dlatego postanowiłem już wystawić jedną ocenę za aktywność, a kolejne formularze aktywizacyjne będą na drugą ocenę z aktywności. Na blankiecie wywiadówkowym z ocenami pojawią się więc dwie oceny z nauczania zdalnego: jedna z testu utrwalającego o Triduum Paschalnym, a druga właśnie z aktywności. Na ocenę z aktywności składał się 3 dział w formularzach aktywizacyjnych (Triduum w domu, Godność i odpowiedzialność, Formacja chrześcijanina) oraz w dodatkowym formularzu, jeśli ktoś zaglądnął w katechezę w Tygodniu Wielkanocnym (za 4 formularze ocena 6, za 3 – 5, za 2 – 4, za 1 – 3, za 0 – 1). Przy okazji, niektórym osobom zostały jeszcze do nadrobienia sprawdziany z Eucharystii (6 osób do poprawki) i Spowiedzi (4 osoby do nadrobienia, 2 do poprawki).

Wracamy do tematu
Omawiamy przykazania kościelne. Dziś o 3 pierwszych:

Pierwsze przykazanie kościelne:
Jak brzmi? Pamiętasz?

Zapraszam Cię do aktywności i odpowiedzi na 2 pytanka. Nie zapomnij potwierdzić przyciskiem „Prześlij”:

To przykazanie pokazuje, na czym polega istota świętowania, że ma to być dzień inny od innych. Zawiera w sobie dwa składniki świętowania: oddać Bogu chwałę przez uczestnictwo w Eucharystii i odpoczynek przez powstrzymanie się od prac niekoniecznych.
Zwróćmy uwagę, w tym przykazaniu nie ma: być w kościele (wielu spowiada się, że nie było w kościele). To nie jest subtelna różnica, ale wręcz sposób myślenia. Można uczestniczyć we Mszy, niekoniecznie w kościele – czasami może zdarzyć się np w plenerze albo innym nietypowym miejscu. A być w kościele też można być w różnym celu, niekoniecznie pobożnym. A Bóg chce się z nami spotkać, i to w najintymniejszy a równocześnie wspólnotowy sposób.
A praca niekonieczna? To taka, bez której da się żyć i przeżyć. Są prace, które muszą być wykonane bez względu na wszelkie okoliczności jak choćby ratowanie ludzi. Do tego konieczne będą prace w służbie społecznej czy umożliwiające świętowanie (hotelarstwo, gastronomia, komunikacja…). Natomiast zupełnym zaprzeczeniem będzie podejmowanie prac, które wręcz powinno wykonać się w innym czasie, jak prace produkcyjne czy zwyczajny handel/zakupy.

Zapisz w zeszycie uzupełniając:
Pierwsze przykazanie kościelne: na świętowanie składają się: oddanie……. przez …… i ……………. przez ………….

Kiedy mamy obowiązek świętowania:
– każda niedziela (oczywiście w niedzielach szczególne są: Wielkanoc, Wniebowstąpienie, Zesłanie Ducha Świętego)
– Narodzenie Pańskie (25.12)
– Nowy Rok (1.1)
– Objawienie Pańskie (6.1)
– Boże Ciało (czwartek po Niedzieli Trójcy Przenajśw.)
– Wniebowzięcie NMP (15.8)
– Wszystkich Świętych (1.11)
Wszystkie te dni w polskim prawie gwarantowane są jako dni wolne od pracy. Brak świętowania rozliczamy moralnie w sumieniu.

Ale byłby to bardzo minimalnie, gdybyśmy do tego się ograniczyli. Jest drugi zestaw dni, w które zalecone jest uczestnictwo we Mszy i odpoczynek (no, tu nie wszystkie dni dają takie zapewnienie jako dni wolne od pracy):
– Niepokalane Poczęcie NMP (8.12)
– św. Szczepana (drugi dzień Narodzenia Pańskiego, 26.12)
– Ofiarowanie Pańskie (2.2)
– Środa Popielcowa
– Triduum Paschalne
– Poniedziałek Wielkanocny
– NMP Matki Kościoła (poniedziałek po Zesłaniu Ducha Św.)
– Najświętszego Serca Pana Jezusa (piątek, tydzień po Bożym Ciele)
– Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych (2.11)

Zapisz w zeszycie dni, w których jesteśmy zobowiązani do uczestnictwa we Mszy Świętej.

Drugie przykazanie kościelne
Różnie toczyły się losy częstotliwości Spowiedzi w historii Kościoła. W pewnym momencie zauważono, że wielu ludzi odwleka ze Spowiedzią na moment śmierci – niestety, wielu jej po prostu nie zdążyło dożyć. Stąd właśnie takie przykazanie o Spowiedzi. Ale czy wystarczy raz w roku?

Co mówi Słowo Boże na ten temat? Przeczytaj: Mt 25,13

Zapisz:
Drugie przykazanie kościelne nie zapewnia samo w sobie chwały Królestwa Bożego. Stawia absolutne minimum korzystania z Bożego Miłosierdzia. Wyznacznikiem powinien być brak łaski uświęcającej.

Tak przy okazji, jesteś w stanie łaski uświęcającej? Jak nie, to Jezus chętnie Ci odpuści grzechy w Sakramencie Spowiedzi. Nie zwlekaj.

Trzecie przykazanie kościelne
Jak brzmi?
Co zapewnia nam Komunia raz w roku, nawet gdy to jest ten szczególny czas wielkanocny?
Jasne, może akurat przy tym jednym spotkaniu będzie poruszenie serca i człowiek zacznie szukać Boga. Ale Jakby ktoś stwierdził: już byłem, już nie potrzebuję… Hm…

Co mówi Słowo Boże? Przeczytaj: J 6,54

Zapisz:
Troska o Pokarm Eucharystyczny to troska o życie wieczne, a gotowość przystąpienia do Komunii Świętej jest gotowością na śmierć.

Znowu to tylko okienko, by zapewnić absolutne minimum, ale tak na prawdę chodzi o więcej. Chodzi o spotkanie miłości. Czy ktoś, kto kocha, chętnie odłoży spotkanie na za rok?
Jezus czeka również na Ciebie.

Modlitwa:
Podziękuj Jezusowi za dar niedzieli, dzień, w którym możesz bezpiecznie spotkać się blisko z Bogiem, za dar odpuszczenia grzechów i osobistego zjednoczenia w Komunii Świętej.

 

 

Przykazania kościelne
Poniedziałek, 4 maja, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Jezu Ukrzyżowany, umarłeś, aby zapłacić za moje grzechy. Jezu Zmartwychwstały, powstałeś, aby żyć. Jezu Chwały, prowadź mnie drogą zbawienia do Domu Ojca.
Ojcze nasz…

Coraz więcej już mamy doświadczenia nauki zdalnej, ale też utrudnionych wielu czynności życiowych. Niektóre z nich wracają powoli do codzienności, inne wciąż potrzebują swojego czasu. Odłożył nam się czas Sakramentu Bierzmowania, no i naszych parafialnych spotkań. Ale gratuluję tym, którzy nie próżnują: codziennie sięgają do Słowa Bożego, codziennie podejmują modlitwę i gdy się tylko da korzystają z Sakramentów. Tak przy okazji: możliwość Spowiedzi codziennie przed Mszami rano i wieczorem oraz dodatkowo od 16.15 do 17.00 poza niedzielą i środą. Nie zaniedbuj swojego sumienia i dbaj o bliskie spotkanie z Bogiem.

Czas się posuwa, a to niesie za sobą sporo przemian. To oczywiście wpływa na przeżywanie wiary. Niewątpliwie, choć jest ta sama Ewangelia i to samo zbawienie, kontekst życia sprawia, że inaczej się żyło wiarą w Starożytności, inaczej w Średniowieczu, inaczej dzisiaj. Są treści i zasady niepodważalne. Do takich należy cały przekaz Słowa Bożego i te same Przykazania Boże. Ale sytuacje życiowe wymusiły, by niektóre sprawy porozstrzygać w odniesieniu do życia współczesnego i tak powstały przykazania kościelne.

Zapisz temat w zeszycie a następnie czytając poniższy tekst zapisz punkty (poza tym, co jest w nawiasach).

Czym charakteryzują się przykazania kościelne?

• Nie zmieniają niepodważalnych Przykazań Bożych (Nie można zmieniać tego co Bóg ustanowił, nawet gdybyśmy mieli najpoważniejsze ku temu powody i racje)
• Upraktyczniają Dekalog (czyli jak żyć, żeby Przykazania Boże były dobrze wypełnione – np. jak świętować dzień Pański: uczestniczyć we Mszy Św. i powstrzymać się od prac niekoniecznych)
• Podlegają zmianom dostosowanym do danego czasu (wasi rodzice uczyli się nieco innego brzmienia przykazań kościelnych, potem zastały nieco zmienione; wtedy była niewielka zmiana treściowa, bardziej zmiana polegała na uporządkowaniu tej treści; bywały momenty w historii, które pokazywały, że trzeba dane przykazanie ustanowić, czy zmienić w treści, żeby uściślić, na czym ma polegać praktyka wiary, gdy były ku temu wątpliwości)
• Ustanowione mocą „władzy kluczy” (tak zwykło się nazywać władzę, którą Piotr otrzymał od Jezusa, na podstawie czego może ustanawiać prawa, które będą obowiązywać zarówno na ziemi jak i w Królestwie Bożym – oczywiście, nie każde nauczanie papieża ma taką rangę, lecz jedynie takie, które zostało najpierw gruntownie przebadane i ogłoszone wcześniej jako uroczyste)
• Tematyka przykazań kościelnych: 1) świętowanie niedzieli, 2) spowiedź, 3) Komunia, 4) post, 5) troska o Kościół

Modlitwa:
Jezus już w Wieczerniku przed Swoją Męką modlił się za Kościół. On sam daje nam przykład troski o wspólnotę wierzących, do której należę. Dołącz się do modlitwy Jezusa i uczyń ją dzisiaj jako swoją modlitwę. Módl się więc czytając 17 rozdział Ewangelii wg św. Jana.

 

Formacja chrześcijanina
Poniedziałek, 27 kwietnia, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Jezu Ukrzyżowany, umarłeś, aby zapłacić za moje grzechy. Jezu Zmartwychwstały, powstałeś, aby żyć. Jezu Chwały, prowadź mnie drogą zbawienia do Domu Ojca.
Ojcze nasz…

Dzięki za aktywność w poprzednich katechezach. Dzięki za podzielenie się przeżyciami świątecznymi, jak również modlitwę i dobre słowa.

Na początek troszkę refleksji, zastanowienia:

Historia pewnego kwiatu

Co zrobić, by wyhodować taki kwiat?
Czy nadaje się na prezent?
Czy obdarowany się nim ucieszy?
Dlaczego?

Co zrobić, by ten kwiat ożył?

Historia pewnego człowieka

Co zrobić, by doprowadzić się do takiego stanu?
Czy taki człowiek nadaje się do życia?
Dlaczego?

Co zrobić, by ten człowiek na nowo stał się szczęśliwy?

Historia pewnego chrześcijanina

Co zrobić, by oddalić się od Boga?
Jaki jest cel życia dla takiego człowieka?
Czy ten człowiek potrafi żyć miłością? Dlaczego?

Zapisz temat katechezy

Droga chrześcijanina jest misją. Dar Ducha Świętego jest dla człowieka wierzącego obdarowaniem, ale jest też zadaniem. Człowiek taki ma być odpowiedzialny za wiarę swoją, a w konsekwencji wiarę innych (rodzicielstwo, rodzicielstwo chrzestne, wychowanie, ale też świadectwo wobec innych ludzi).

Wiara jest rzeczywistością dynamiczną – nigdy nie jest stała. Czasami są wzloty, czasami przychodzą kryzysy, upadki. Dlatego trzeba starać się o jej rozwój. Jeśli nic nie będziesz w tej dziedzinie robić, będziesz jak ten klapnięty kwiatek czy zdruzgotany człowiek z powyższych historii. Jeśli będziesz wiarę pielęgnować, co jakiś czas zobaczysz bardzo mocno owoce takiego zachowania.

Zapisz w zeszycie poniższe punkty pielęgnacji wiary z wyjątkiem nawiasów –  to co w nawiasach jest dopowiedzeniem, pytaniami do zastanowienia.

Pielęgnacja wiary:

1. Relacja z Bogiem
   a) Modlitwa jako spotkanie z Bogiem (Czy troszczę się o czas i miejsce do modlitwy? Jak reagujesz na modlitwę, gdy ktoś się modli, gdy ktoś proponuje ci modlitwę? Czy jesteś wytrwały w modlitwie? Czy przeżywasz ją jako bezpośrednią relację z Bogiem?)
b) niedzielna Eucharystia (Czy przezywasz Mszę jako wspólnotę z Bogiem? Czy troszczysz się o to, by to był czas nadzwyczajny, świąteczny?)
c) regularna Spowiedź przeżywana jako dane mi zbawienie (Czy troszczysz się o łaskę uświęcającą czy raczej powinieneś się modlić o śmierć na święta, bo tylko wtedy jesteś w gotowości?)

2.  Formacja osobista
   a) czytanie i rozważanie Pisma Świętego (Św. Hieronim mówił: Nieznajomość pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa. Ile już przeczytałeś Pisma Świętego? Całe? Chociaż Nowy Testament? Jedną księgę?)
   b) rekolekcje (Potrzebny jest czas wyhamowania z pędzie życia – czas na spokojne zastanowienie nad swoim życiem, wiarą, czas ożywienia relacji z Bogiem. Dla niektórych ludzi takie parafialne rekolekcje wydają się zbyt małą dawką, więc wyruszają na rekolekcje „zamknięte” – na kilka dni oderwania od codzienności, by spotkać tam Boga)
   c) książki, czasopisma, teksty budujące wiarę

3. Praca nad sobą (Czyli moje działanie, podjęcie próby, stawianie sobie wyzwań – to jest proces nawrócenia, które powinno być powinnością w całym życiu)

Wyzwania prowadzą do szczęścia i radości, a w konsekwencji pozwalają osiągnąć postawiony sobie cel.

Modlitwa:
Poproś Jezusa o dar wytrwałości, byś umiał pielęgnować swoją wiarę.

 

Godność i odpowiedzialność
Poniedziałek, 20 kwietnia, lekcja 4

Modlitwa na rozpoczęcie:
Jezu Ukrzyżowany, umarłeś, aby zapłacić za moje grzechy. Jezu Zmartwychwstały, powstałeś, aby żyć. Jezu Chwały, prowadź mnie drogą zbawienia do Domu Ojca.
Ojcze nasz…

Dzięki za aktywność w poprzednich katechezach. Dzięki za podzielenie się przeżyciami świątecznymi, jak również modlitwę i dobre słowa.

Na początek przyjrzyj się historii…

Dowiedziałem się, że na dwa, a może trzy lata przed ogłoszeniem „Deklaracji o zniesieniu niewolnictwa” człowiek ów zawarł ze swoim panem kontrakt, w którym jego właściciel zgadzał się na wykupienie z niewoli pod warunkiem, że każdego roku będzie otrzymywał od niego pewną ustaloną kwotę pieniędzy. Pozwolono mu przy tym podjąć pracę tam, gdzie mu będzie odpowiadało, pod warunkiem, że jego wpłaty będą regularne. Kiedy ogłoszono deklarację, jego dług wynosił jeszcze 300 dolarów. Mimo, że prawo zwalniało go od obowiązku uiszczenia opłaty za wolność, człowiek ten wybrał się na piechotę w daleką podróż do swego starego właściciela i oddał mu dług. (T. Washington, Obarczony godnością)

Zastanów się przez chwilę:
Dlaczego ów eks-niewolnik postanowił mimo wszystko oddać cały dług?
Jaką cechę miał w sobie ten człowiek?

Zapisz w zeszycie temat

Zanim poczytasz dalej, zapraszam Cię do formularza aktywizacyjnego. Nie zapomnij na końcu nacisnąć „Prześlij”:

Jak twoja godność? Czasami możemy się spotkać z takim zapytaniem o imię i nazwisko. Tak, dane personalne zawsze kojarzyły się z godnością. Człowiek bez imienia uważany był za człowieka gorzej postrzeganego przez ludzi albo wzgardzonego przez samego siebie.

Czym jest godność? To przede wszystkim cecha określająca człowieka:

• Ktoś nie coś (określa, że człowiek jest osobą, kimś ważniejszym niż najcenniejsze rzeczy)
• Zdolny poznać siebie
• Panuje nad sobą
• Daje siebie w wolności (wchodzi w relacje, poświęca komuś/czemuś czas i siły)
• Tworzy wspólnotę z innymi
• Jest zdolny do wiary i miłości
• Jest powołany do przyjaźni z Bogiem

Zapisz powyższe spostrzeżenia w zeszycie.

Czy rzeczywiście godność i odpowiedzialność można ze sobą zestawić? Nie tylko można, ale też trzeba. Człowiek został obdarzony przez Boga szczególną godnością, ale może ją dobrze wykorzystać albo nią wzgardzić. Dobrze wykorzysta, gdy przyniesie owoce z danemu mu obdarowania. Żeby tak było, trzeba podjąć zadanie, trzeba je wypełnić… No właśnie, trzeba być za nie odpowiedzialnym, czyli stanąć na wysokości zadania.

Zastanów się:
Na czym polega odpowiedzialność?
Po czym można poznać człowieka odpowiedzialnego?
Dzięki czemu można wypracować taką cechę?

Ale co to jest odpowiedzialność? Posłuchaj i odpowiedź zanotuj w zeszycie:

Człowiek świadomy swojej godności jest odpowiedzialny za swoje czyny. Choć jest wolny w swoich decyzjach, panuje nad sobą, słucha sumienia i postępuje w zgodzie ze swoim sumieniem.

Czy człowiek jest odpowiedzialny za wszystko, co robi? (YC 288)
Człowiek jest odpowiedzialny za to wszystko, co robi świadomie i dobrowolnie.
Nikt nie może być pociągnięty do (pełnej) odpowiedzialności za to, co zrobił pod przymusem, ze strachu, niewiedzy, pod wpływem narkotyków lub siłą złych przyzwyczajeń. Im więcej człowiek wie o dobru i dochodzi do wprawy w czynieniu dobra, tym bardziej wyrywa się z niewoli grzechu (Rz 6, 17; 1 Kor 7, 22). Bóg marzy o takich wolnych ludziach, którzy będą potrafili wziąć odpowiedzialność za siebie, swoje otoczenie i całą ziemię. Miłosierna miłość Boża należy się też ludziom zniewolonym przez zło. Każdego dnia Bóg daje im okazję do tego, by pozwolili się wyzwolić do wolności.

Modlitwa:
Chyba dzisiaj warto poprosić o dar odpowiedzialności i o umiejętność korzystania z niego. Uczyń to własnymi słowami. Ale też podziękuj za godność, którą Cię Bóg obdarzył.

 

Droga Światła
Katecheza dodatkowa w Tygodniu Wielkanocnym

Modlitwa na rozpoczęcie:
Jezu Ukrzyżowany, umarłeś, aby zapłacić za moje grzechy. Jezu Zmartwychwstały, powstałeś, aby żyć. Jezu Chwały, prowadź mnie drogą zbawienia do Domu Ojca.
Ojcze nasz…

Alleluja! Jak się macie w czasie wielkanocnym? Na początku, chciałbym Was zapewnić o najbardziej wyczekiwanej, najbardziej potrzebnej, najbardziej wprowadzającej nadzieję i pokój informacji, która ostatnimi czasy przedostawała się ukradkiem pomiędzy innymi wiadomościami. I nie chodzi o jedną z wielu wiadomości, ale o wiadomość jedyną tak ważną i tak bardzo wpływową na życie każdego z nas: Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!!!

Zapraszam Cię na Drogę Światła. Nabożeństwo to jest odbiciem Drogi Krzyżowej w prawdzie Zmartwychwstania. Zapraszam Cię, by i dziś bądź w tych dniach przeżyć taką Drogę Światła. Udało nam się nagrać takie nabożeństwo w naszym kościele w Istebnej, więc mamy bardzo konkretną pomoc. Możesz zaprosić do tej modlitwy Rodziców i rodzeństwo. Nagranie trwa 52 minuty, a więc troszkę więcej niż czas lekcji. Dlatego może warto to uczynić w czasie wybranym, np. w czasie modlitwy wieczornej.

No a że lubię jak mi coś piszecie, więc pod filmem z Drogą Światła jest formularz aktywizujący. Nie zapomnij o potwierdzeniu przyciskiem „Prześlij”.

Modlitwa na zakończenie:
Chwała Ojcu…

 

Pascha w domu
Poniedziałek, 6 kwietnia, lekcja 4

Modlitwa:
Duchu Święty, poprowadź mnie. Daj mi mądrość w umysł. Otwórz moje serce na miłość. Wzbudź chęci. Pomóż dobrze wykorzystać dany mi czas. Mieszkaj w moim sercu i prowadź mnie drogą wiary i ufności.
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…

Dziękuję wszystkim, którzy wypełnili w minionym tygodniu test utrwalający. Spóźnionych zapraszam do zajrzenia w poprzednie katechezy, bo test jest obowiązkowy i oceniany. Przy okazji dziękuję za dobre słowo, które przy okazji od wielu z Was otrzymałem 🙂

Dużo już było o liturgii nadchodzących dni. Najkrótszy okres liturgiczny, tylko 3 dni, a tyle się w nich dzieje. Bo to rzeczywiście są największe święta w całym roku. I nie tylko dlatego największe, że tyle szczegółów i symboliki można w nich się dopatrzeć, ale też dlatego, że najbardziej nam angażują w wierze. Nie jest trudno uwierzyć w to, że się Jezus narodził. Fakt życia Jezusa jest udokumentowany historycznie, więc musiał się narodzić. Kolędę byle-poganin potrafi zaśpiewać. Ale zaśpiewać o tym, że Ktoś Zmartwychwstał… to już trzeba wiary. Zobacz: 1Kor 15,17.

Ale wiara ma to do siebie, że skuteczną staje się, kiedy nie zamyka się tylko w liturgii, ale przekłada się na nasze życie.

Chciałbym, żebyśmy jeszcze zobaczyli, jak możemy Triduum Paschalne w domu, w rodzinie. Może coś z tego rzeczywiście wykorzystasz w swoim domu, tym bardziej, że tegoroczne świętowanie będzie miało bardziej domowy charakter niż zwykle. Zapisz temat, a pod tematem główne spostrzeżenia, który odkryjesz czytając poniższy tekst.

1. Sprzątanie przedświąteczne
Ponieważ świętowanie zaczyna się w czwartek wieczorem, zatem i nasze zasadnicze przygotowanie powinno dokonywać się przed rozpoczęciem Mszy Wieczerzy Pańskiej: sprzątanie naszych serc, sprzątanie naszych domów

2. Wieczerza w Wielki Czwartek
Przyzwyczailiśmy, że celebrujemy szczególną wieczerzę w wieczór poprzedzający Uroczystość Narodzenia Pana Jezusa. Ten zwyczaj chyba się zrodził z bardzo rodzinnego charakteru tamtej uroczystości. Żydzi też mieli jedną szczególną wieczerzę w domu. To była wieczerza paschalna, którą, tak jak ci co wychodzili z Egiptu, mieli spożyć w gronie rodzinnym. Jezus z Apostołami właśnie taką wieczerzę spożywał, gdy ustanawiał Eucharystię i Kapłaństwo. Ta kolacja była zwana wieczerzą sederową. Spożywano na niej chleb niekwaszony i baranka.
Możemy nawiązać do tej wieczerzy sederowej i to bardziej ze względu na to, że chodzi o przeżycie jej z Jezusem. Stół w domu jest przedłużeniem stołu eucharystycznego. Nie chodzi o 12 dań jak na Boże Narodzenie, ale raczej o wspólny posiłek, na początku którego podzielimy się chlebem. Jezus właśnie łamał chleb i rozdawał. W poprzednich latach mogliśmy kawałek chleba przynieść z kościoła. Tym razem możecie wziąć po kromkę chleba i podzielić się nią łamiąc na znak miłości.

3. Krzyż na gołym stole w Wielki Piątek
Stół to najważniejszy mebel w domu. W dniu, w którym Jezus oddaje za nas życie, bardzo przejmującym znakiem jest, gdy ten stół pozbawiony jest obrusu, taki surowy, a na nim krzyż.

4. Wielka Sobota wypełniona ciszą
To już wynika z przebiegu liturgii, że jest to dzień wyciszenia. Wyłączone wszelkie nadajniki, sprzęt grający… Rozmowy ograniczone tylko do tego, co konieczne. Nawet głośne prace lepiej zrobić wcześniej, żeby tego dnia zjednoczyć się z ciszą grobu Jezusa.

5. Obowiązkowy baranek w koszyku
Bez baranka koszyk wielkanocny nie jest koszykiem wielkanocnym. Nie zastąpi go żaden zajączek czy kurka. Jezus jest Barankiem zgładzonym za nasze grzechy. To właśnie Baranek jest zabity, a jednak żyjący przez Zmartwychwstanie (Ap 5). I jest to święto Baranka. Czy to wypieczony czy z cukru czy to kawałek baraniny, ale baranek.

6. Pisanki docenieniem darowanego życia
W tradycji polskiej mocno wpisały się w Wielkanoc pisanki. Jajko jest znakiem życia, które się rodzi (tu bardziej może wykluwa). Ozdabiamy, bo cenimy sobie ten dar. Cenimy sobie życie darowane nam przez Zmartwychwstanie – życie wieczne.

7. Przyniesiony paschalik z rezurekcji
Wielu ludzi wracając do domu z Wigilii Paschalnej i procesji rezurekcyjnej idzie z płonącym paschalikiem do domu, żeby zanieść poświęcony ogień do codziennego miejsca życia. Tym razem go nie przyniesiemy, ale możemy zapalić w czasie przeżywania Wigilii Paschalnej za pomocą mediów, w momencie, gdy będzie on przekazywany w czasie toczącej się liturgii. To drugi znak, który obok baranka towarzyszy nam również w domu. Nie masz paschalika? Może być zwykła świeca, może wcześniej przyozdobiona.

8. Śniadanie wielkanocne
O, teraz wiemy, co było w koszyku. Spożywamy to na śniadanie wielkanocne. Oczywiście rozpoczynamy modlitwą, może też dzieleniem się jajkiem i życzeniami, a na stole wyeksponowany najważniejszy bohater koszyka: baranek.

Jest jeszcze sporo zwyczajów, często regionalnych. Te powyższe maja konkretne uzasadnienie biblijne i liturgiczne. Choć są i takie, które może mniej mają takiego zaczepienia, ale jednak wszystkie pokazują, że jest to szczególny czas. Chciałbym Cię teraz zaprosić do aktywności i podzielenia się, jakie zwyczaje stosuje się u Was w domu, w rodzinie. Wpisz to do formularza aktywizującego (treść nie jest na ocenę, ale udział w formularzu składa się na późniejszą ocenę z aktywności). Nie zapomnij na końcu potwierdzić przyciskiem „Prześlij”:

Na zakończenie pomódl się pieśnią pasyjną:

Życzę Ci mocnego przeżycia czasu Męki i Śmierci Jezusa. Niech Pan dotknie Cię Swoją nieskończoną Miłości i da Ci mocne przekonanie o zbawieniu, które dla Ciebie się dokonało na krzyżu. A potem daj się rozradować Zmartwychwstaniem i napełnić Bożą nadzieją i pokojem.
Błogosławię Cię na wielkie świętowanie.

 

 

Poniedziałek, 30 marca, lekcja 4

Modlitwa:
Duchu Święty, poprowadź mnie. Daj mi mądrość w umysł. Otwórz moje serce na miłość. Wzbudź chęci. Pomóż dobrze wykorzystać dany mi czas. Mieszkaj w moim sercu i prowadź mnie drogą wiary i ufności.
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…

Tegoroczny Wielki Post jest bardzo specyficzny. W tym tygodniu mieliśmy przeżywać rekolekcje parafialne. Tymczasem rekolekcje spowodowane okolicznościami trwają już od ponad dwóch tygodni. Rzeczywiście, trzeba nam w tym trudnym czasie zobaczyć Boga i zwrócić się do Niego. Żeby nauczyć się ufać, potrzebne są sytuacje, w których kończą się nasze możliwości. Takich rekolekcji nie przeprowadzi nam najlepszy kaznodzieja. Ale, jak w każdych rekolekcjach, potrzeba naszych chęci i otwartości serca, by je przeżyć.

Czas posuwa się do przodu. Weszliśmy w drugą część Wielkiego Postu, w której coraz częściej w liturgii pojawia się temat Męki Jezusa. Już za tydzień Wielki Tydzień, w którym przeżywamy wielkie wydarzenia. To wszystko nieraz trudno nam zrozumieć. Trzeba to przyjąć przede wszystkim sercem.

Chociaż nie wiemy, jak się potoczy nasza droga Bierzmowania, kształtujemy serca. Przygotowujemy teraz nasze serca na przeżycie Świętego Triduum Paschalnego. Jeszcze raz, bardzo proszę, zadbajcie, by w nim uczestniczyć. Transmisji telewizyjnych i internetowych będzie mnóstwo – jest w czym wybierać. W Wielki Czwartek wieczorem postaraj się o uczestnictwo w Mszy Wieczerzy Pańskiej, w Wielki Piątek w Liturgii Męki Pańskiej, w Wielką Sobotę wieczorem w Wigilii Paschalnej.

Wiemy, co się będzie działo w tych dniach? Utrwalmy sobie za pomocą testu utrwalającego. Możesz go wypełnić już teraz tylko przez ten formularz

Oficjalnym czasem na wypełnienie testu był poniedziałek, 30 marca, między godziną 10.40 a 11.25, czyli czwarta lekcja. Kampania uzupełniająca jest do 17 kwietnia.

 

Czasowy rozpis katechez

Wprowadzenie dla obu klas 8:
Na ostatnich katechezach rozpoczęliśmy omawiać Święte Triduum Paschalne. Postaraj się w czasie Wielkiego Postu przygotować do tego czasu. Poniżej jest przewodnik po liturgii tego szczególnego czasu. Jest on napisany troszkę szczegółowiej niż notatka w zeszycie, by łatwiej było wejść w treść.
Czas na przyswojenie sobie tych treści masz do końca Wielkiego Postu. Nie chodzi jednak o to, by to była sucha treść, ale by pomogła Ci przeżyć dni paschalne.
Samo Triduum postaraj się przeżyć jak najlepiej. Najprawdopodobniej nie będzie nam daje spotkać się na liturgii bezpośrednio, weź w niej jednak udział za pomocą mediów. Koniecznie jednak zadbaj, by był to czas dla Pana: czas, w którym Pan daje Ci zbawienie.

Każdą lekcję rozpocznij modlitwą. Zwróć się do Ducha Świętego o pomoc, byś umiał ten czas dobrze wykorzystać, by poprowadził Cię w poznawanych treściach. Potem wczytaj się, wsłuchaj… I na zakończenie również pomódl się: możesz podziękować Jezusowi czy poprosić… o co? Serce Cię pokieruje, jeśli tylko przyjąłeś daną Ci treść.

8a:
poniedziałek, 16 marca, lekcja 7: Wielka Sobota (Druga Doba Triduum)
piątek, 20 marca, lekcja 6: Wigilia Paschalna (Trzecia Doba Triduum)
poniedziałek, 23 marca, lekcja 7: Procesja rezurekcyjna (Trzecia Doba Triduum)
piątek, 27 marca, lekcja 6: Dzień Zmartwychwstania (Trzecia Doba Triduum: w ciągu dnia i Nieszpory)
poniedziałek, 30 marca, lekcja 4: Test utrwalający

8b:
wtorek, 17 marca, lekcja 6: Wielka Sobota (Druga Doba Triduum)
piątek, 20 marca, lekcja 3: Wigilia Paschalna (Trzecia Doba Triduum)
wtorek, 24 marca, lekcja 6: Procesja rezurekcyjna (Trzecia Doba Triduum)
piątek, 27 marca, lekcja 3: Dzień Zmartwychwstania (Trzecia Doba Triduum: w ciągu dnia i Nieszpory)
poniedziałek, 30 marca, lekcja 4: Test utrwalający

 

Pomoc do przeżycia Świętego Triduum Paschalnego

Historia naszego zbawienia skupia się wokół tajemnicy Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, stąd przeżywanie Nowej Paschy jest szczytem przeżycia roku liturgicznego. Na tej tajemnicy odciska się cała liturgia.

Czas Triduum
W tradycji żydowskiej dobę liczyło się od zachodu słońca do zachodu słońca. Sam szabat rozpoczynał się w piątek wieczornym sygnałem trąby, na dźwięk której w domach zapalano świece szabasowe. Wtedy ustawała prac a czas odpoczynku kończył się o zachodzie słońca dnia sobotniego. Do tej tradycji do dzisiaj w czasie liturgicznym nawiązuje praktyka rozpoczynania niedziel i uroczystości nieszporami dnia poprzedniego.
Tylko tą metodą licząc można włączyć wszystkie obrzędu Triduum Paschalnego w trzy dni świętowania. Zatem rozpoczynamy w Wielki Czwartek wieczorem Mszą Wieczerzy Pańskiej i kończymy Nieszporami Uroczystości Zmartwychwstania.
Swoistą wigilię Triduum stanowi Wielki Czwartek, w który to dzień sprawuje się jedyną Mszę w diecezji, którą w katedrze koncelebrują kapłani całej diecezji. W czasie tej Mszy kapłani odnawiają przyrzeczenia kapłańskie wynikające z święceń. Konsekruje się również oleje służące do sprawowania Sakramentów, stąd nazwa Msza Krzyżma. Konsekruje się więc Krzyżmo Święte używane do Chrztu, Bierzmowania i Sakramentu Święceń, Olej Chorych stosowany w Namaszczeniu Chorych, i Olej Katechumenów inicjujący drogę przygotowania do Chrztu osób dorosłych.
Przed rozpoczęciem Triduum Paschalnego należy opróżnić tabernakulum. Znak, że od wydarzenia paschalnego wszystko się zaczyna i tu mają źródło Sakramenty z Eucharystią na czele.

Pierwsza Doba Triduum: MISTERIUM CHRYSTUSA UMĘCZONEGO
Wielki dar zbawienia

Msza Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek Wieczorem

Eucharystia upamiętniająca ustanowienie Sakramentu Eucharystii i inicjację Męki Jezusa. Warto od razu zwrócić uwagę, że Eucharystia jest Ofiarą i istotą jest Ciało i Krew wydane na Krzyżu. Więc nie można stwierdzić, że pierwszą Eucharystią jest sama Ostatnia Wieczerza, lecz w połączeniu z Ofiarą na Golgocie. Ostatnia Wieczerza nadaje formę, a Śmierć na Krzyżu istotną treść.

• Uroczyste Chwała
  Bicie w dzwony podkreśla majestat Króla, który przychodzi do swojego ludu. Od tego momentu zawiązuje się dzwony i dzwonki, często zwyczajowo milkną instrumenty muzyczne. Śpiew Chwała z biciem dzwonów w tym miejscu i w czasie Wigilii Paschalnej stanowią swoistą ramę na przeżywanie zadumy nad wydarzeniami Męki i Śmierci Jezusa.
• Obmycie nóg — mandatum
  Nawiązując do gestu Jezusa można (biskupi obowiązkowo) po homilii zastosować obrzęd obmycia nóg. Jest to nade wszystko gest miłości Jezusa wobec swoich uczniów, a równocześnie znak uniżenia Jezusa.
• Przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy wystawienia (tzw. ciemnicy)
• Nie udziela się błogosławieństwa, bo liturgia nie jest zakończona. W ten sposób ukazana zostaje jedność liturgii Triduum Paschalnego.
• Jezus po ostatniej Wieczerzy poszedł z Apostołami się modlić. Każda Eucharystia powinna mieć przedłużenie w naszej indywidualnej modlitwie.

Czuwanie w „Ciemnicy”

Nawiązanie do dwóch wydarzeń. Pierwszy to modlitwa w Ogrójcu. Wtedy Jezus zachęcał Apostołów, by czuwali, aby nie ulec pokusie. Z woli Jezusa to szczególna noc czuwania razem z Nim, by zwalczać źródło grzechu. Jezus wręcz z wyrzutem zwraca się do Apostołów, którzy nie potrafili czuwać. A więc czuwajmy!

W czasie tej modlitwy następuje pojmanie i skazanie na sąd i uwięzienie. I to drugie wydarzenie, które bardziej przypomina nam faza tej modlitwy w ciągu dnia Wielkiego Piątku.

Liturgia na cześć Męki Pańskiej

Nie sprawuje się uroczystej Eucharystii – jest zaduma nad krzyżem Jezusa. Równocześnie praktyka ta ukazuje nam, że jest to jakby lustro dla Mszy Wieczerzy Pańskiej. Tam była nadana forma (słowa konsekracji), tu nadana jest treść (uczczenie krzyża). Łącznikiem jest to, co jest owocem Pierwszej w historii Eucharystii — spożywanie Ciała i Krwi, oczywiście z tej samej Mszy. Stąd Liturgia na cześć Męki Pańskiej jest typową liturgią darów uprzednio przygotowanych.

• Rozpoczęcie w ciszy
  Zamiast uroczystego rozpoczęcia ze śpiewem na początku jest cicha procesja. Kapłani kładą się krzyżem — znak zjednoczenia z uniżonym Chrystusem.
• Liturgia Słowa
  Słowo Boże ma nas umocnić na czas przezywania Męki. Janowy, najbardziej szczegółowy opis Męki Pańskiej obrazuje nam Mękę i Śmierć Jezusa, wzywa do zjednoczenia (dialogowany sposób czytania i klękamy na wieść o Śmierci).
• Adoracja Krzyża
  Zamiast Liturgii Ofiary i słów Przeistoczenia następuje celebracja Krzyża. W sposób szczególny przezywamy treść, którą na co dzień celebrujemy Liturgią Ofiary. Oddajemy hołd krzyżowi, który zostaje ukazany nam jako znam zbawienia. Krzyż może być odsłaniany (szczególnie jeśli, tak jak w zwyczaju polskim, był zasłonięty od 5 Niedzieli Wielkiego Postu) albo wnoszony.
• Liturgia Uczty
  Uczta Eucharystyczna sprawowana jest tylko z darów uprzednio przygotowanych na Mszy Wieczerzy Pańskiej. Stąd również kapłani przyjmują Komunię pod jedną postacią.
• Przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Bożego Grobu
  Zwyczajowo przenosi się Najświętszy Sakrament do Bożego Grobu. Na monstrancję nakłada się biały welon jako znak całunu.

Druga Doba Triduum: MISTERIUM CHRYSTUSA POGRZEBANEGO
Wielka Sobota ciszy grobu

W Wielką Sobotę nie przewiduje się Eucharystii. Jedyną formą liturgii jest Liturgia Godzin. Dzień ten naznaczony jest ciszą, bo Pan śpi. Należy zatem zaniechać głośnych rozmów, słuchania muzyki i podejmowania głośnych prac (np. trzepania dywanów — zresztą to i tak należy zrobić przed świętem, czyli przed Mszą Wieczerzy Pańskiej).

(Langusta na palmie, Jak przeżyć Wielką Sobotę)

W ramach ćwiczenia: Czy potrafisz milczeć? Ile dasz sobie czasu: 5 minut, 10, 15 a może godzinę, żeby milczeć? Mocne doświadczenie: zbierają się myśli, a równocześnie walka o powściągliwość ich – doskonały sposób na zatęsknienie i odkrycie wielkiej głębi. Czas, by znaleźć przestrzeń spotkania z Bogiem. Gotowy? Ile dajesz sobie czasu?

Trzecia Doba Triduum: MISTERIUM CHRYSTUSA ZMARTWYCHWSTAŁEGO
Niedziela Zwycięstwa nad śmiercią

Wigilia Paschalna

Liturgia ta jest Matką wszystkich liturgii i największą celebracją chrześcijańską. Powinna zatem gromadzić możliwie wszystkich wiernych.

(Wigilia Paschalna w Archikatedrze Gnieźnieńskiej, za: Archidiecezja Gnieźnieńska)

• Liturgia Światła (na filmie 0:00)
  Wigilia Paschalna rozpoczyna się po zachodzie słońca. I tylko taka pora jest dopuszczalna. W kościele wszystkie światła są wyłączone, zapada ciemność. Ciemność symbolizuje panowanie grzechu i bezradność człowieka.
  Na zewnątrz kościoła rozpala się ogień. Po błogosławieństwie ognia zapala się od niego paschał i węgielki do kadzielnicy. Paschał od tej pory będzie upamiętniał tajemnicę Zmartwychwstania. Ma być wykonany z wosku, możliwe pszczelego. Co roku wytapia się nowy paschał, tak jak prawda Zmartwychwstania wszczepia nowość życia łaską w życie chrześcijanina. Na paschale kapłan inicjuje znaki Alfa i Omega (wieczność Chrystusa) i rok (do Niego należy czas i panowanie).
  Paschał jest wnoszony do kościoła z trzykrotnym zawołaniem Światło Chrystusa i stopniowo rozświetla się kościół blaskiem świec. Grzech został pochłonięty przez światło Chrystusa Zmartwychwstałego. Na koniec zapalają się światła w kościele. Zwyczajowo można zapalić tylko część świateł na czas czytania Starego Testamentu jako znak, że to Słowo jeszcze nie objaśniło całej prawdy o zbawieniu.
  W prezbiterium diakon albo kapłan albo ktoś z wiernych śpiewa hymn pochwalny na cześć światła paschału — Exsultet (1:34). Uwielbiamy Boga, który rozprasza ciemności grzechu. Śpiewowi Exsultetu towarzyszy kadzidło, może również towarzyszyć asysta pochodni.
• Liturgia Słowa Starego Testamentu
  Zanim wybrzmi radość zmartwychwstania czuwamy wraz z tymi, którzy oczekiwali zwycięstwa Zbawiciela żyjąc przed Jego Narodzeniem. Wsłuchujemy się w Słowa Starego Testamentu będące wyrazem tęsknoty i pragnienia zbawienia. Każdemu z czytań, których przewiduje się tu 7, odpowiada psalm responsoryjny i modlitwa celebransa. Szczególnym tekstem biblijnym jest czytanie z Księgi Wyjścia o przejściu Izraelitów przez Morze Czerwone (na tym wydarzeniu osadza się Pascha Starego Testamentu i Pascha Chrystusa).
• Uroczyste Chwała (2:03)
  Po przeżyciu jeszcze raz tęsknoty za zbawieniem następuje uroczysta Wielka Doksologia przy biciu dzwonów oznajmiająca zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Grają milczące instrumenty, zapalone są wszystkie światła. W naturalny sposób w sercach przeżywamy radość ze zmartwychwstania.
• Liturgia Słowa Nowego Testamentu (2:41)
  Epistoła (czyli czytanie z Nowego Testamentu) i Ewangelia zwiastują nowinę o Zmartwychwstaniu Chrystusa, a przed Ewangelią po raz pierwszy od ponad 6 tygodniu brzmi radosne alleluja — pieśń zwycięstwa: Chwalmy Jahwe. To Alleluja tym razem brzmi wyjątkowo uroczyście. Odtąd przez cały czas wielkanocny w czasie Mszy czyta się wyłącznie Nowy Testament.
• Liturgia chrzcielna (4:04)
  Pierwszym owocem zwycięstwa Chrystusa jest nasz Chrzest. Dlatego też w tą noc błogosławi się wodę chrzcielną (wcześniej w litanii do Wszystkich Świętych przyzywamy naszych patronów, którzy towarzyszą nam w życiu chrześcijańskim). Woda ta obmywa zmazę pierworodną i wszystkie dotychczasowe grzechy. Znak zanurzenia paschału przypomina, że odtąd człowiek ma kierować się w drodze życia za Światłem Chrystusa.
  Dlatego też ta noc jest najbardziej właściwym momentem udzielania Sakramentu Chrztu Świętego. Na ten moment przygotowywali się katechumeni wsłuchujący się wcześniej w Słowa kerygmatu. Teraz jest również moment odnowienia naszego przymierza Chrztu.
• Liturgia Eucharystyczna
  Należy szczególnie uroczyście celebrować Liturgię Eucharystyczną.

Procesja rezurekcyjna

(Procesja rezurekcyjna w Archikatedrze w Łodzi; za: Archidiecezja Łódzka)

Prawda zmartwychwstania nie jest do zamknięcia tylko dla nas. Jezus pokonał śmierć i grzech dla każdego człowieka. Toteż w uroczystej procesji ogłaszamy tą prawdę światu. Najczęściej trzykrotnie obchodzi się kościół na znak 3 dnia. Można skierować procesję na cmentarz, by ogłosić zmartwychwstanie umarłym, bądź w inne miejsce.
Choć można procesję urządzić o wschodzi słońca, najbardziej czytelną jest jednak procesja bezpośrednio po Wigilii Paschalnej. Radość rozpiera nas, że Chrystus zmartwychwstał.

Eucharystia w ciągu dnia
Powinno się szczególnie uroczyście celebrować Msze Święte w dzień Zmartwychwstania. W samym przebiegu liturgii pojawia się jeden dodatkowy element – jest nim sekwencja wielkanocna (podobnie jest w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego). Jest umieszczona między drugim czytaniem a śpiewem przed Ewangelią i nadaje nastrój tajemnicy dnia: spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym pierwszego świadka – Marii Magdaleny. Jak brzmi ten hymn? Posłuchaj:

(Sekwencja wielkanocna; za: Wzrost wiary)

Nieszpory chrzcielne

Nieszpory kończą przeżywanie Świętego Triduum Paschalnego. Powinny być zatem celebrowane w zgromadzeniu parafialnym.
Można jeszcze raz nawiązać do tajemnicy Chrztu Świętego przez pielgrzymowanie do chrzcielnicy. Np., w czasie śpiewania psalmów każdy może podejść do chrzcielnicy, zanurzyć rękę i własnymi słowami ze znakiem krzyża odnowić osobiste przymierze Chrztu. Odnowienie Przymierz Chrztu było już w czasie Wigilii Paschalnej. Po co więc jeszcze raz to czynić? W czasie Wigilii Paschalnej czyniliśmy to razem jako Kościół. Tu jest gest taki bardzo osobisty. Te 2 sposoby odnowienia Chrztu się wzajemnie dopełniają, a nas w przeżyciu ubogacają.

 

W razie potrzeby tutaj znajduje się formularz do nawiązania kontaktu z księdzem.