Rzymskokatolicka Parafia pw. Dobrego Pasterza w Istebnej
Niech bedzie pochwalóny Jezus Chrystus!
Grupa Anonimowych Alkoholików „Na Groniu” w Istebnej
Zapraszamy na spotkania anonimowych alkoholików we wtorki o godz 19.00 do Domu Parafialnego.
Jeśli masz taki problem, nie zostawaj z tym sam, jest nas wielu.
Przyjdź a z czasem zobaczysz światełko w tunelu.
Członkowie AL-ANON
Rada Duszpasterska stanowi, zgodnie z kan. 536 KPK, ciało doradcze, które pod kierownictwem Proboszcza Parafii – w ramach ustawodawstwa diecezjalnego – czuwa nad organizacją życia duszpasterskiego w danej wspólnocie wiernych.
Przewodniczącym Rady jest ksiądz Proboszcz.
Rada Duszpasterska ma wyłącznie głos doradczy.
Do Parafialnej Rady Duszpasterskiej należy dobierać osoby, które zdolne są oceniać aktualną sytuację religijno-moralną w parafii, wysuwać pożyteczne inicjatywy, a przy tym same chcą włączyć się do działalności duszpasterskiej pod kierunkiem księdza Proboszcza.
Rada realizuje swoje zadania przez:
1. ożywianie życia liturgicznego parafii;
2. koordynowanie działalności apostolatów parafialnych;
3. doradztwo w innych sprawach duszpasterskich;
4. doradztwo w sprawach gospodarczych;
5. włączanie w apostolską misję Kościoła możliwie szerokiego grona świeckich parafialnej wspólnoty;
6. szukanie dróg i środków pozwalających na dotarcie do tych, którzy szczególnie potrzebują umocnienia w wierze.
Zespół Charytatywny posługuje osobom znajdującym się w trudniejszej sytuacji materialnej i wszystkim, którzy potrzebują wsparcia – zwłaszcza osobom starszym i chorym, rodzinom wielodzietnym.
zobacz: www.caritas.bielsko.pl/about
„CZUWAJCIE… MÓDLCIE SIĘ… BĄDŹCIE GOTOWI”
(por. Mt 25,13)
Dobrze żyć – to wiele! Dobrze umrzeć – to wszystko!!!
Apostolstwo Dobrej Śmierci jest zrzeszeniem modlitewnym, w którym członkowie, poprzez swoje modlitwy, pragną wyjednać dla wiernych katolików – wytrwanie w łasce uświęcającej; dla obojętnych religijnie i dla grzeszników – łaskę nawrócenia oraz dla wszystkich – dobrą i świętą śmierć.
Członków Apostolstwa Dobrej Śmierci zachęca się do codziennego rachunku sumienia, modlitw zwłaszcza przez wstawiennictwo Matki Bożej Bolesnej (różaniec do Siedmiu boleści Matki Bożej) i św. Józefa – Patrona dobrej śmierci.
zobacz także:
Stowarzyszenie Rodzina Błogosławionego Edmunda Bojanowskiego jest dziełem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek powołanym decyzją Rady Generalnej dnia 7 sierpnia 2001 roku. Pierwsi członkowie zostali przyjęci do Rodziny Błogosławionego Edmunda 13 czerwca 2002 roku w trzecią rocznicę beatyfikacji Ojca Założyciela.
Asystentką główną całego Stowarzyszenia była do 2016 Siostra M. Patrycja Grodzińska zaś po niej Siostra M. Stella Kuś.
W 2010 roku z inicjatywy Siostry M. Archangelii Świstuń tworzy się wspólnota Błogosławionego Edmunda Bojanowskiego w Istebnej. W dniu 13 czerwca 2011 roku 12 osób z naszej parafii w czasie uroczystej Mszy Świętej w Panewnikach wypowiada słowa Aktu Oddania się Matce Bożej na służbę w Rodzinie Błogosławionego Edmunda.
Świadkiem naszego przyjęcia do Stowarzyszenia był nasz proboszcz Tadeusz Pietrzyk, który sprawował w tym dniu Eucharystię.
Na dzień dzisiejszy wspólnota z Istebnej liczy 24 osoby.
Przewodniczącym Rodziny z Istebnej był w latach 2011-2014 Stanisław Fiedor zaś od 2014 roku funkcję przewodniczącego pełni Edward Suszka.
Asystentkami naszej Rodziny były:
2011-2017 – Siostra M. Alma Kordasa.
2017-2018 – Siostra M. Zygmunta
2019-2021 – Siostra M. Rozyna
2021-2023 – Siostra M. Oktawiana
od 2023 – Siostra M. Agata
Członkowie naszej wspólnoty biorą czynny udział w życiu duchowym i charytatywnym naszej parafii.
Staramy się by nasza rodzina kochała Boga i czerpała swą mądrość ze Słowa Bożego, dlatego też regularnie (2 czwartek każdego miesiąca) spotykamy się na wspólnej modlitwie i katechezie.
Wierzymy, że dzięki naszej gorliwej modlitwie, przyjaźni jaka nas łączy, chęci do współpracy wniesiemy do społeczności, w której żyjemy wiele dobra. Zapraszam wszystkich chętnych do naszej Wspólnoty!
Rodzina Błogosławionego Edmunda Bojanowskiego
Edward Suszka – Przewodniczący Rodziny Błogosławionego Edmunda
Bł. papież Jan Paweł II ukazał bł. Edmunda Bojanowskiego jako wzór cichej i ofiarnej służby człowiekowi i Kościołowi dla katolików świeckich, których zachęcił do włączenia się w jego dzieło. Zwrócił uwagę na źródło i tajemnicę jego świętości:
„Bł. Edmund Bojanowski miłował Boga i miłował człowieka. Był mężem modlitwy. Jego miłość do ludzi, która odznaczała się heroicznymi czynami zrodziła się z głębokiego zjednoczenia z Bogiem przez modlitwę. Z niej czerpał siłę do służby człowiekowi. Ta miłość dojrzewała u niego na klęczkach, ażeby potem wydawać owoce. Dzięki modlitwie jego życie stało się nieustanną służbą człowiekowi potrzebującemu, zwłaszcza dzieciom. Sprawy Boże były dla niego równocześnie sprawami ludzkimi, a miłość Boga – miłością człowieka.”
W homilii podczas Mszy św. beatyfikacyjnej 13.06.1999 r. papież Jan Paweł II zwrócił uwagę na Edmunda Bojanowskiego jako wzór cichej i ofiarnej służby człowiekowi i Kościołowi:
„Apostolstwo miłosierdzia wypełniło życie bł. Edmunda Bojanowskiego. Ten wielkopolski ziemianin, obdarowany przez Boga licznymi talentami i szczególną głębią życia religijnego, mimo wątłego zdrowia, z wytrwałością, roztropnością i hojnością serca prowadził i inspirował szeroką działalność na rzecz ludu wiejskiego. Wiedziony pełnym wrażliwości rozeznaniem potrzeb, dał początek licznym dziełom wychowawczym, charytatywnym, kulturalnym i religijnym, które wspierały materialnie i moralnie rodzinę wiejską. Pozostając świeckim człowiekiem, założył dobrze w Polsce znane Zgromadzenie Sióstr Służebniczek. We wszelkich działaniach kierował się pragnieniem, by wszyscy ludzie stali się uczestnikami odkupienia. Zapisał się w pamięci ludzkiej jako „serdecznie dobry człowiek”, który z miłości do Boga i do człowieka umiał skutecznie jednoczyć różne środowiska wokół dobra. W swojej bogatej działalności daleko wyprzedzał to, co na temat apostolstwa świeckich powiedział Sobór Watykański II. Dał wyjątkowy przykład ofiarnej i mądrej pracy dla człowieka, ojczyzny i Kościoła.”
DO RODZINY BŁ. EDMUNDA BOJANOWSKIEGO ZAPRASZAMY:
Rodzina bł. Edmunda Bojanowskiego stawia sobie dwa główne zadania:
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP jak i członkowie Rodziny Bł. Edmunda Bojanowskiego starają się o ścisłą współpracę, by móc jak najlepiej rozwijać charyzmat bł. Edmunda.
Charyzmat ten wyróżnia:
Błogosławiony Edmundzie Bojanowski – módl się za nami
Franciszkański Zakon Świeckich jest wspólnotą świeckich chrześcijan, którzy w uroczysty sposób zobowiązują się jeszcze doskonalej, według przykładu św. Franciszka z Asyżu i własnego, zatwierdzonego przez kościół prawodawstwa, żyć Ewangelią świętą i w ten sposób każdego dnia ochoczym sercem odpowiadać Bogu powołującemu ich na drogę świętości. do przyjmowania daru świętości.
Franciszkański Zakon Świeckich jest jednym z podstawowych elementów wielkiej Rodziny Franciszkańskiej założonej przez św. Franciszka z Asyżu. Składa się ona z następujących wspólnot: Zakon Braci Mniejszych – dziś istniejący jako trzy odrębne instytuty zakonne: Bracia Mniejsi (OFM), Bracia Mniejsi Konwentualni (OFMConv) i Bracia Mniejsi Kapucyni (OFMCap); Zakon Ubogich Panien popularnie nazywany Zakonem Sióstr Klarysek (OSC) oraz Trzeci Zakon Franciszkański który realizuje swoje powołanie w trzech różnych formach jako męski Trzeci Zakon Regularny (TOR), jako Franciszkański Zakon Świeckich (OFS/FZŚ) oraz jako wiele innych zgromadzeń zakonnych, głównie żeńskich, działających w oparciu o zatwierdzoną przez Kościół regułę Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego.
To właśnie owo specyficzne powołanie do naśladowania Chrystusa według przykładu św. Franciszka z Asyżu jest tym, co odróżnia Franciszkanów świeckich od innych stowarzyszeń pobożnych działających w Kościele.
Po określonym własnym prawodawstwem okresie przygotowania i formacji ludzkiej i duchowej, bracia i siostry Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, składają prawdziwą profesję zachowania właściwego im sposobu życia, by w ten sposób jeszcze bardziej świadomie, z pomocą łaski Bożej, w każdej sytuacji swego życia, kierować się wskazaniami świętej Ewangelii przeżywanej w duchu św. Franciszka z Asyżu. Dlatego więc siostry i bracia Franciszkańskiego Zakonu Świeckich przede wszystkim poszukują żywego i działającego w Kościele Chrystusa przez codzienny modlitewny kontakt ze Słowem Bożym i udział w Liturgii Kościoła przez modlitwę osobistą i udział w najświętszej Eucharystii. Starają się również dawać żywe i prawdziwe świadectwo przylgnięcia do Chrystusa poprzez przyjmowanie osób i rzeczy w duchu wiary nadziei i miłości, w duchu posłuszeństwa Kościołowi świętemu, solidarnego ubóstwa z potrzebującymi oraz bycia czytelnym znakiem i darem czystości serca dla współczesnego świata.
Franciszkanie Świeccy angażują się, według swoich zdolności i możliwości, w budowanie społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i bardziej braterskiego. Starają się przepoić duchem Ewangelii wszystkie prace i zajęcia jakie podejmują na rzecz swojej rodziny, wspólnoty Kościoła oraz dla Ojczyzny.
Nade wszystko w swoich środowiskach są apostołami pokoju i pojednania, niosąc Chrystusowe orędzie radości.
Niektórzy Święci i Błogosławieni Franciszkańskiego Zakonu Świeckich:
Katarzyna z Genui, Luchezjusz i Buonadonna, Elżbieta Węgierska, Ludwik IX król Francji, Roch z Montpellier , Aniela z Foligno, Brygida Szwedzka , Elżbieta Portugalska , Raymond Penyaford, Franciszek Faa di Bruno, Jacopone da Todi , Tomasz More , Angela Merici , Maria Franciszka od Pięciu Ran Chrystusa, Contardo Ferrini , Elzeario Hrabia Ariano, królowa Katarzyna z Bośni, Jolanda i Salomea z Polski, Karola Boromeusza, papież Pius IX , Jana Bosko , papież Jan XXIII , Luigi Beltrame Quattrocchi i Maria Corsini , Jan Saziari, Saint Arcangelo Tadini i wielu innych.
Pax!
tekst: o.Innocenty ofm
«Modlitwa różańcowa jest modlitwą człowieka za człowieka; jest modlitwą ludzkiej solidarności, modlitwą wspólną odkupionych, która odbija w sobie ducha i intencje pierwszej z odkupionych, Maryi, Matki i obrazu Kościoła; jest modlitwą za wszystkich ludzi świata i historii, żywych i umarłych, powołanych do tworzenia wraz z nami Ciała Chrystusa i do stania się wraz z Nim współdziedzicami chwały Ojca». (bł. Jan Paweł II)
– Życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne Tajemnice naszego odkupienia. Z tego powodu Różaniec nazywamy streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii.
– Życie wiarą, nadzieją i miłością, należeć bowiem do Żywego Różańca znaczy – wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla Boga ludzi. (…)
– Żywy Różaniec składa się z ŻYWYCH RÓŻ. Każda Róża posiada dwadzieścia osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek różańca czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób odmawiany jest w Róży codziennie cały Różaniec. Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.
III. Miesięczna zmiana tajemnic różańcowych
Raz w miesiącu członkowie Żywego Różańca dokonują zmiany tajemnic różańcowych. (…) Istnieje podwójny system zmiany tajemnic, mianowicie przez losowanie lub przez ciągłą kolejność tajemnic.
Obowiązki członków Żywego Różańca:
Święta Penitencjaria udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami, osiem razy w roku, mianowicie:
zobacz:
Koniecznie zobacz te strony:
strona główna Oazy Rodzin – Domowego Kościoła: www.dk.oaza.pl
Ruch Światło-Życie diecezji bielsko-żywieckiej: www.bielskozywiec.oaza.org.pl
Wydział Duszpasterstwa Rodzin diecezji bielsko-żywieckiej: www.dlarodziny.eu
Stowarzyszenie Wspierania Rodziny: www.dowr.com.pl
Wspólnota Trudnych Małżeństw „Sychar”:
www.rychwald-sanktuarium.sychar.org
Wszyscy należymy do Dzieci Maryi. Niektórzy z nas od kilku miesięcy, a inni nawet od wielu lat. Nie wszyscy jednak wiemy, jakie są początki tej wspólnoty. No właśnie… kiedy się to wszystko zaczęło? Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie musimy udać się na krótką wycieczkę, ale nie byle gdzie, bo aż do samej Francji…
Jest rok 1806. Wtedy to na świat, w małej francuskiej wioseczce, przychodzi na świat Kaśka. Dziewczynka jak każda inna. Nie jest sama, bo ma liczne rodzeństwo. Mimo tak licznej rodziny, a jest w niej dziesięć osób, panuje w niej miłość. Małej Kaśce i jej rodzinie nie jest jednak łatwo. Wszyscy muszą ciężko pracować, żeby zarobić pieniążki na kromkę chleba. W dodatku Kaśka nigdy nie chodzi do szkoły, bo musi zajmować się domem i gospodarstwem należącym do jej rodziny.
To nie koniec jednak problemów małej Kaśki. Mijają lata i kiedy ma dziewięć lat, to może tyle samo ile ty masz, umiera jej mama. To szczególnie ciężki czas dla tej małej dziewczynki. Nie poddaje się jednak, ale szuka kogoś innego, kto mógłby zastąpić jej matkę… i znajduje! Jest nią Maryja. Mała Kasia całkowicie oddaje się w opiekę tej najlepszej Matce, Matce wszystkich ludzi… i tak, już nie sama, mała Kaśka wyrasta na dużą Katarzynę.
Katarzyna pragnie być zawsze blisko Maryi i Pana Jezusa, dlatego pewnego dnia pragnie wstąpić do klasztoru. Jest to jej kolejna ciężka decyzja, gdyż tego nie chce jej Tata. Kasia musi się mocno zastanowić nad podjęciem dobrej decyzji. Po pewnym czasie udaje jej się przekonać swojego ojca i wstępuje do zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia.
Niedługo po tym, bo w 1830 roku objawia się jej Ta, której się zawierzyła – Maryja i prosi ją, aby wyrobić medaliki z jej podobizną, by szerzyć jej kult po całym świecie. To właśnie ten medalik nosisz na szyi. Katarzyna dotrzymuje obietnicy i tak właśnie zaczynają rozwijać się grupy Maryjne, w tym Dzieci Maryi.
Zapewne chcecie wiedzieć co dalej stało się z Katarzyną. Już opowiadam. Katarzyna żyła przez cały czas razem ze swoją Matką i jej synem – Panem Jezusem. Pomagała biednym i cierpiącym. Była wzorem dla wielu ludzi, a kiedy zmarła została ogłoszona świętą. Teraz znamy ją jako Św. Katarzynę Labouré.
Ale co dalej ze wspólnotą Dzieci Maryi?
Na Maryjki zaczęło chodzić coraz więcej osób. Wspólnota bardzo szybko się rozwijała, aż w końcu została zatwierdzona przez papieża Piusa IX. Od tego momentu możemy mówić tak na serio o wspólnocie Dzieci Maryi. Zanim jednak dotarła do Polski minęło jeszcze trochę czasu. Miało to miejsce w 1852 roku. Było to dość dawno. Nawet nasze prababcie tego nie pamiętają.
Niestety były to czasy kiedy Polska nie była jeszcze wolnym państwem. Problemy wojenne uniemożliwiały oficjalną działalność ruchu. W wielu jednak parafiach Dzieci Maryi przetrwały. Na terenach Diecezji Katowickiej dużym wzmocnieniem dla naszego ruchu była odpowiedź ks. Jana Morcinka na prośbę biskupa Herberta Bednorza by założyć i pokierować wzrostem takiej grupy na terenie Diecezji.
Kiedy 25 marca 1992 roku powstała Diecezja Bielsko – Żywiecka, opiekę nad Dziećmi Maryi sprawował najpierw ks. Witold Zachraj, po nim ks. Stanisław Filapek. W tym czasie dekretem ks. Biskupa ustanowiono Duszpasterswo Dzieci Maryi. Staraniem ks. Stanisława w Zabrzegu u Sióstr Elżbietanek stworzono ośrodek rekolekcyjny.
Źródło: Wspólnota Dzieci Maryi Diecezji Bielsko – Żywieckiej
CZEŚĆ MARYI – CZEŚĆ I CHWAŁA!
Dzieci Maryi to wspólnota dziewcząt, które chcą naśladować Maryję i w ten sposób przybliżać się do Jezusa!
Spotykamy się, aby wspólnie poznawać Maryję, modlić się, śpiewać oraz radośnie spędzać razem czas.
Dziecko Maryi:
SPOTYKAMY SIĘ W CZWARTEK – PO MSZY SZKOLNEJ W SALI DOMU PARAFIALNEGO. ZAPRASZAMY!
spotkania prowadzi ks. Proboszcz i pani katechetka Barbara z animatorkami
zobacz także stronę diecezjalną Dzieci Maryi: www.dziecimaryi.duszpasterstwa.bielsko.pl